... να αποδείξουμε και στους λαούς κατά πόσο μοιάζουν μεταξύ τους».
Και άλλα τέτοια ωραία είπε ο κυρ Γιάννης. Προ ημερών είχε πει ότι «ταιριάζει περισσότερο με έναν Αλβανό και Σκοπιανό, παρά με έναν Σουηδό». Σε επόμενη συνέντευξή του ελπίζεται να πει ότι ταιριάζει και με Θεσσαλονικιό.
Ότι έχουμε τον ίδιο τρόπο ζωής με τους Τούρκους είναι πασιφανές. Κι εμείς παντρεύουμε τα κορίτσια μας σε ηλικία 9 ετών, δέρνουμε όποιες κυρίες φορούν μίνι (όπως στην Κωνσταντινούπολη), οι ιερείς μας λένε από τον άμβωνα ότι την απεργία την απαγορεύει ο Θεός κι εμείς ως ευσεβείς υπακούμε, στα Μέσα Μεταφοράς απαγορεύουμε να κάθονται δίπλα-δίπλα άντρες και γυναίκες (στον σύγχρονο ταχυ-σιδηρόδρομο), και στα σχολεία, όπου υπάρχουν κοινές αυλές, δεν επιτρέπεται να πλησιάζουν τα αγόρια τα κορίτσια λιγότερο από 45 εκ.
Είναι σαφές λοιπόν ότι ζούμε με τον ίδιο τρόπο. Άλλωστε αυτό φάνηκε και από μια έρευνα του πανεπιστημίου Μπαχτσεσεχίρ (και δημοσίευσε η εφημερίδα «Ράντικαλ»), όπου στο ερώτημα «είναι αποδεκτό ένας άνδρας να έχει περισσότερες από μία γυναίκες», το 23% απάντησε «Ναι» (αυτό το ποσοστό το 2009 ήταν 11%). Την ίδια άποψη είχαν και το 20% των γυναικών! (η γυναίκα μου έχει μια μικρή αντίρρηση, αλλά είναι αντιδραστικός τύπος). Τους θαυμάζω πάντως. Εμείς μία δεν αντέχουμε, αυτοί θέλουν τέσσερις.
Υπήρχε όμως κι άλλο ερώτημα που δείχνει τις ομοιότητες της ζωής των δύο λαών: «Κάποιες γυναίκες αξίζει να δέρνονται από τους άντρες τους;». Το ποσοστό αυτών που συμφωνούσαν κατά το 1996 ήταν 19%. Το 2011 έφτασε στο 30%. Αγρίεψαν τα πράγματα.
Έτσι, λοιπόν δήμαρχε, μετά απ’ αυτές τις πασίδηλες ομοιότητες, μπορείς να αποδείξεις «στους λαούς πόσο μοιάζουν μεταξύ τους», όπως δήλωσες. Οι προσπάθειες των ισχυρών υποστηρικτών σου για «Διεθνή» Θεσσαλονίκη θα ευοδωθούν, αφού δεν το πέτυχαν το 1912 (και πρόσεξε, δεν γράφω ούτε «πολυεθνική», ούτε «πολυπολιτισμική, για «διεθνή» γράφω).
"Σάρισσα"
