... που παρουσιάζει το κέντρο της πόλης στην είσοδό του από την Εγνατία, είναι τρισάθλια.
Και εννοώ το κτίριο του άλλοτε ξενοδοχείου «Δέλτα», ιδιοκτησίας του Α΄ΤΕΙ, το οποίο δεν λειτουργεί εδώ και χρόνια, αφού έπειτα από μία αποτυχημένη προσπάθεια -λόγω έλλειψης κονδυλίων- ανακαίνισής του, καταλήφθηκε από «αντιεξουσιαστές». Όπως μας πληροφόρησε αστυνομικός, κάποια στιγμή τους επιτράπηκε η είσοδος –προ καιρού- για τη μεταφορά της σορού νεαρού, που άφησε εκεί την τελευταία του πνοή. Η εικόνα που αντίκρισαν, δεν περιγράφεται. Ούτε θα προσπαθήσω να την αναπαραστήσω.
Είχαμε προχθές τον τραυματισμό ενός πολίτη, κατά τη διάρκεια απομάκρυνσης «αντιεξουσιαστών», που είχαν καταλάβει το ορφανοτροφείο «Μέγας Αλέξανδρος» στην Άνω Τούμπα (ιδιοκτησίας υπουργείου Υγείας). Δυο νεαροί βρίσκονταν μέσα όταν πλησίασε η αστυνομική δύναμη, αλλ’ εντός ολίγου κατέφθασαν τουλάχιστον 200 άτομα για να εμποδίσουν την απομάκρυνση των καταληψιών. Το κτίριο είναι εγκαταλειμμένο εδώ και πολλά χρόνια, και τέθηκε υπό κατάληψη από «αντιεξουσιαστές» προ πενταετίας, προβάλλοντας το σύνθημα «να δώσουμε ζωή στα άδεια σπίτια».
Την ίδια μέρα, υπήρξε άλλο επεισόδιο, με διαμαρτυρία στα γραφεία της Εκκλησιαστικής Περιουσίας από μέλη του αποκαλούμενου ελεύθερου κοινωνικού χώρου «Σχολείου», ο οποίος βρίσκεται στο 12ο δημοτικό σχολείο. Υπήρξε μάλιστα μια αιχμηρή ανακοίνωση: «Η εκκλησία επανέρχεται σαν τον δολοφόνο στον τόπο του εγκλήματος για δεύτερη φορά. Μετά από έξι χρόνια θυμήθηκε την ύπαρξη του εγκαταλελειμμένου κτιρίου του 12ου δημοτικού σχολείου που εδώ και πολύ καιρό επαναλειτουργεί ως ελεύθερος αυτοοργανωμένος χώρος μάθησης από όλους εμάς».
Το κτίριο αυτό έχει εγκαταλειφθεί από τη μητρόπολη Θεσσαλονίκης, εδώ και επτά χρόνια. Τα μέλη της ομάδας του αποκαλούμενου ελεύθερου κοινωνικού χώρου «Σχολείου», όπως δηλώνουν οι ίδιοι «καθαρίστηκε, απολυμάνθηκε, επιδιορθώθηκε και μετατράπηκε σε χώρο μάθησης γλωσσών, μουσικών οργάνων. Εκεί σήμερα, παραδίδονται δωρεάν μαθήματα ξένων γλωσσών, μουσικής, χορού και γίνονται προβολές ταινιών, εκδηλώσεις και συναυλίες ενώ λειτουργούν δανειστική βιβλιοθήκη, studio μουσικής, χαριστικό παζάρι, θεατρικό εργαστήρι, αίθουσα υπολογιστών, ομάδες αυτομόρφωσης, κοινωνικό μαγειρείο και καφενείο».
Η μητρόπολη Θεσσαλονίκης αποφάσισε να ανακτήσει το κτίριο και στην άρνηση των μελών της ομάδας να το εγκαταλείψουν, άσκησε προσφυγή στη δικαιοσύνη. Ο δε μητροπολίτης κ. Άνθιμος, στο κυριακάτικο κήρυγμά του επέδειξε ένα φυλλάδιο το οποίο έγραφε «Εκκλησία Α.Ε. Κάτω τα χέρια από τους ελεύθερους χώρους. Κοινωνική απαλλοτρίωση και κοινωνική διαχείριση της εκκλησιαστικής περιουσίας». Σύμφωνα με τον μητροπολίτη, πρόκειται για «βλασφημία και ψεύδος» και ότι οι καταληψίες «είναι εναντίον ενός θεσμού που είναι αιτία της υπάρξεώς μας και αποτελεί θρυαλλίδα στο θεμέλιο του πολιτικού, θρησκευτικού και εθνικού μας βίου».
Τα παραπάνω, ενώ θα έπρεπε να αποτελέσουν θέμα συζήτησης και λήψης πρωτοβουλιών, πέρασαν απαρατήρητα. Εθιστήκαμε, δηλαδή, στην παραβίαση των νόμων, την οποία θεωρούμε μάλιστα και ως κοινωνική μας υποχρέωση. Κατά το Σύνταγμα, η ιδιοκτησία είναι αγαθό το οποίο προστατεύεται. Ποιος το προστατεύει, όταν σε όλη την Ελλάδα βρίσκονται υπό κατάληψη δεκάδες κτίρια, τα περισσότερα των οποίων αποτελούν ιδιοκτησία του ίδιου του κράτους;
Δεν εξετάζω καν, αν δυο-τρία από αυτά βρίσκονται σε «καλά χέρια». Με απασχολεί το γεγονός, ότι ζούμε σε μια κοινωνία τριτοκοσμική, όπου επικρατούν οι νόμοι της ζούγκλας, και όπου ο καθένας που έχει κάποια ισχύ, γράφει τους νόμους στα παλιά του παπούτσια. Και μια τέτοια κοινωνία, αν δεν συνετισθεί, δεν έχει πολλά χρονικά περιθώρια ύπαρξης.
Ο Μακεδών
