Τί επιπτώσεις θα έχει ο θάνατος του Μπιν Λάντεν στην Αλ Κάιντα και στη δράση της στη Μέση Ανατολή;
«Οι μαζικές επαναστάσεις στον αραβικό κόσμο τους τελευταίους τέσσερις μήνες σημαίνουν ότι η Αλ Κάιντα ήταν ήδη νεκρή πολιτικά. Ο Μπιν Λάντεν έλεγε στον κόσμο ότι ήθελε να καταστρέψει τα φιλοδυτικά καθεστώτα στον αραβικό κόσμο, τις δικτατορίες των Μουμπάρακ και των Μπεν Αλι. Ηθελε να δημιουργήσει ένα νέο... Αλλά αυτούς τους τελευταίους μήνες, εκατομμύρια Άραβες μουσουλμάνοι ξεσηκώθηκαν, έτοιμοι να γίνουν μάρτυρες - όχι για το Ισλάμ αλλά για την ελευθερία και την δημοκρατία. Τους τυράννους δεν τους ανέτρεψε ο Μπιν Λάντεν, αλλά ο λαός. Και ο λαός δεν ήθελε χαλίφη», γράφει ο Ρόμπερτ Φισκ στον Independent.
ισλαμικό χαλιφάτο.
Η Αλ Κάιντα και τα παρακλάδια της στον αραβικό κόσμο ενδέχεται να πραγματοποιήσουν τις απειλές για εκδίκηση με επιθέσεις αντιποίνων για την δολοφονία του ιδρυτή και συμβόλου τους. Στο Ιράκ και αλλού, οι δυνάμεις ασφαλείας ετοιμάζονται για πιθανό κύμα βίας από οργανώσεις που θέλουν να δείξουν ότι υπάρχουν παρά την εξόντωση του ηγέτη τους.
Ο Μπιν Λάντεν είχε χαλαρές συμμαχίες με οργανώσεις σε όλη την περιοχή, από το Ιράκ και την Υεμένη μέχρι την βόρεια Αφρική και το ισλαμικό Μαγκρέμπ. Αλλά αυτές οι ομάδες είχαν μεγάλο βαθμό ανεξαρτησίας στον σχεδιασμό και την οργάνωση χτυπημάτων.
Επιχειρησιακώς, ο υπ' αριθμόν 2 της Αλ Κάιντα, ο Αιγύπτιος Αϊμάν Αλ Ζαουάχρι, είχε μεγαλύτερη επιρροή στις οργανώσεις. Ηδη εκφράζονται φόβοι ότι ο θάνατος του Μπιν Λάντεν θα περιπλέξει τις κινήσεις για την απελευθέρωση τριών γάλλων ομήρων και ενός Ιταλού που κρατούνται από την Αλ Κάιντα του Μαγκρέμπ.
Ανεξαρτήτως του βραχυπρόθεσμου αποτελέσματος, ο θάνατος του Μπιν Λάντεν συνέβη σε μια στιγμή όπου η επιθετική ιδεολογία του χάνει έδαφος στη Μέση Ανατολή, επισκιασμένη από την αραβική άνοιξη, οι δημοκρατικές αξίες της οποίας συνεπήραν τα πλήθη με έναν τρόπο που δεν είχε καταφέρει ποτέ η Αλ Κάιντα.
Η πιο ηρωική εποχή για την φιλοσοφία του Μπιν Λάντεν ήταν ο αγώνας των μουτζαχεντίν εναντίον της σοβιετικής κατοχής στο Αφγανιστάν και τα πρώτα χρόνια των επιθέσεων εναντίον των Αμερικανών στο Ιράκ.
Η ριζοσπαστική ιδεολογία της βίας του Μπιν Λάντεν είχε ήδη δοκιμαστεί και είχε αποτύχει στην Αίγυπτο.
Στα μέσα της δεκαετίας του 1990, οργανώσεις όπως η Ισλαμική Τζιχάντ έκαναν πολυάριθμες επιθέσεις σε ξένους τουρίστες, αιγυπτίους Κόπτες και άλλους στόχους. Αποκήρυξαν όμως αυτή την τακτική όταν βρέθηκαν απομονωμένες στην ίδια την κοινότητά τους, καθώς ο πολύς κόσμος καταλάβαινε ότι τέτοιες επιθέσεις πλήττουν τη χώρα, ιδίως τον τουρισμό.
Αυτά τα επεισόδια έφεραν στο προσκήνιο τα δύο στοιχεία στο κήρυγμα της Αλ Κάιντα που δεν συμβιβάζονται με την αλλαγή των καιρών στην εποχή: το αδιαμφισβήτητα σουνιτικό περιεχόμενό του και το γεγονός ότι αυτοί οι ακραίοι ισλαμιστές δεν πιστεύουν στη δημοκρατία, αλλά σε μια ισλαμική θεοκρατία που επιβάλλεται με την βία.
Την ώρα που άλλα κινήματα ισλαμιστών, όπως οι Αδελφοί Μουσουλμάνοι στην Αίγυπτο και την Συρία, η παλαιστινιακή Χαμάς, και η Αλ Νάχντα στην Τυνησία, διάλεξαν να παίξουν το παιχνίδι της δημοκρατίας και στήριξαν τις επαναστάσεις που συμβαίνουν σε πολλές αραβικές χώρες, οι σκληροπυρηνικοί της Αλ Κάιντα έχουν βρεθεί στο περιθώριο.
«Επιθέσεις αντιποίνων; Μπορεί να δούμε μερικές, από τα μικρά γκρουπούσκουλα στη Δύση, που δεν έχουν άμεση επαφή με την Αλ Κάιντα. Να είστε βέβαιοι ότι κάποιος ονειρεύεται ήδη μία Ταξιαρχία του Μάρτυρα Οσάμα μπιν Λάντεν. Ισως στο Αφγανιστάν, ανάμεσα στους Ταλιμπάν. Αλλά ο Οσάμα μπιν Λάντεν ήταν μία πολιτική αποτυχία ξεπερασμένη από την ιστορία - από τους εκατομμύρια Άραβες που ζητούν ελευθερία και δημοκρατία στη Μέση Ανατολή», γράφει ο Ρόμπερτ Φισκ.
Aπό tovima.gr
