5 Μαΐου 2011

Σταθερή επιδίωξη, να κτυπηθεί η επιχειρηματικότητα

Κάθε φορά που θα γίνει συζήτηση για το ποδόσφαιρο, με αφορμή κάποιο τραγικό περιστατικό ή αμφιλεγόμενο αποτέλεσμα, η διαπίστωση στην οποία προβαίνουν όλοι οι αναλυτές με...

... μαρξιστική σκέψη, είναι πανομοιότυπη: Φταίει η επαγγελματοποίηση του αθλητισμού.

Διαβάζουμε στην ανακοίνωση του Κ.Κ.Ε.: «…Η βία, το ντόπινγκ, τα στημένα παιχνίδια, είναι γνωρίσματα που επικρατούν παντού στο εμπορευματοποιημένο ποδόσφαιρο. Όπου την βία την έχουν «βγάλει» για λόγους κέρδους έξω από το γήπεδο, αυτή υπάρχει και εκφράζεται στις πλατείες και στις γειτονιές. Το Κ.Κ.Ε. έγκαιρα είχε περιγράψει και προειδοποιήσει για τις βλαβερές συνέπειες που είχε η πολιτική παράδοσης του ποδοσφαίρου στα χέρια των επιχειρηματιών».

Να ρωτήσω: Στη μητέρα του καπιταλισμού, τις Η.Π.Α., όπου τα πάντα αποτιμώνται σε χρήμα, γίνονται αγώνες με δεκάδες χιλιάδες θεατές, ακόμη και σε κλειστά γήπεδα καλαθόσφαιρας. Δεν υπάρχει ούτε ένας αστυνομικός μέσα, οι δε θεατές βρίσκονται ένα μέτρο πίσω από τον πάγκο των αθλητών. Θα έπρεπε τα επεισόδια -με το πλήθος των αγώνων- να είναι στην ημερήσια διάταξη. Γιατί δεν συμβαίνουν;

Στη Βρετανία, όπου υπήρχε μια κατάσταση παρόμοια με τη δική μας, σήμερα τα γεγονότα βίας έχουν εκλείψει. Όμως, επιχειρηματίες είχαν στην κατοχή τους τότε τις ομάδες, οι ίδιοι τις έχουν και τώρα. Πώς εξηγούν ότι τα φαινόμενα βίας εξαλείφθηκαν;

Αλλ’ ακόμη, πριν γίνει επαγγελματικό το ποδόσφαιρο στην Ελλάδα, δεν γνωρίζουν τι συνέβαινε στα γήπεδα κατά τη δεκαετία του ’60 ή του ’70; Δεν τους πέρασε από το μυαλό, ότι η ατιμωρησία παραγόντων και «φιλάθλων», και ο εξ αυτής εθισμός στην παραβατικότητα, είναι οι αιτίες για τα όσα συμβαίνουν στα γήπεδα;
ΠΑΡΜΕΝΙΩΝ