των ιδρυμάτων, με το αλισβερίσι και των εκβιασμό φοιτητών και καθηγητών? Ή την "πρώτη δύναμη" ΔΑΠ, που αποτελεί την κολυμπήθρα νέων παραγονταραίων, οι οποίοι γαλουχούν και γαλουχούνται στη λογική του ρουσφετιού και του προσωπικού όφελους? Όσο για την αριστερά τι να πει κανείς... Να επιλέξεις την κομματική Πανσπουδαστική (ή Μέτωπο Αγώνα Σπουδαστών), που ακολουθεί πιστά την γραμμή του Περισσού? Ή τα ΕΑΑΚ που το μόνο που τους ενδιαφέρει είναι οι καταλήψεις και οι τραμπουκισμοί των μη αριστεριστών? Όσο για κάποιες ακόμα θλιβερές αριστερές μειοψηφίες, αυτές ασχολούνται μόνο με τα δικαιώματα των μεταναστών (βλ. κατάληψη Νομικής από λαθρομετανάστες), το "άσυλο" και κάποιες λοιπές "δημοκρατικές ελευθερίες", οι οποίες δεν υπάρχουν σε κανένα σύγχρονο δυτικό και ουσιαστικά δημοκρατικό κράτος. Μήπως είναι λιγότερο δημοκρατικές όλες εκείνες οι χώρες της Ευρώπης, που δεν έχουν κομματικό συνδικαλισμό εντός των πανεπιστημίων? Γιατί να εμπιστευθεί όλους τους παραπάνω ο σκεπτόμενος φοιτητής? Μόνο εάν θέλει να περάσει κανά μαθηματάκι χωρίς διάβασμα ή να μπει από το παράθυρο σε κανένα μεταπτυχιακό. Μπόχα και δυσωδία...
