μαζική φτώχεια, την αποδιάρθρωση του κοινωνικο-οικονομικού ιστού και τη διάλυση κάθε μορφής κοινωνικής ασφάλισης, πρόνοιας και κοινωνικού κράτους. Η ανεργία σκαρφαλώνει προς το 20%, αυξάνονται οι ώρες εργασίας στο Δημόσιο από 37,5 στις 40, οι απολύσεις και οι συνθήκες γαλέρας στον ιδιωτικό τομέα, συνεχίζεται και εντείνεται η εκποίηση της δημόσιας περιουσίας και της στρατηγικής σημασίας δημοσίων επιχειρήσεων στην ενέργεια, τις επικοινωνίες, τις μεταφορές, το νερό δηλαδή τα εναπομείναντα δημόσια κεφάλαια για την οικονομική και κοινωνική ανάπτυξη, την προστασία της κοινωνικής συνοχής".
