«Το κρέας περιέχει πρωτεΐνες, κατά τη διάσπαση των οποίων δημιουργούνται αμινοξέα, που με τη σειρά τους διασπώνται σε...
άλλα στοιχεία, ένα από αυτά και η αμμωνία. Κατά τη διάσπαση των πρωτεϊνών απελευθερώνεται αμμωνία, η οποία αποβάλλεται από τα ούρα, με τη μορφή της ουρίας. Για να απελευθερωθεί η ουρία, ο οργανισμός χρησιμοποιεί κάποια ένζυμα. Η μειωμένη πρόσληψη πρωτεϊνών κατά τη νηστεία μειώνει και τα ποσοστά έκκρισης αυτών των ενζύμων, αφού δεν τα χρειάζεται σε ποσότητες. Όταν το Πάσχα καταναλώσουμε απότομα υπερβολικές ποσότητες πρωτεϊνούχων τροφίμων, τότε το σώμα μας δεν μπορεί να διαχειριστεί το πλεόνασμα της αμμωνίας, μιας και δεν προλαβαίνει να αυξήσει την έκκριση των ενζύμων αυτών, με αποτέλεσμα να διαχέεται η περίσσια αμμωνία στο αίμα και να μην αποβάλλεται. Συνέπεια όλων αυτών; Η δυσπεψία και η τοξικότητα», εξηγεί στο η διαιτολόγος-διατροφολόγος, μέλος της επιστημονικής ομάδας «Διατροφή» και του Ινστιτούτου Διατροφικών Μελετών και Ερευνών, Κική Γούτα.
«Η νηστεία ξεκίνησε από τα πρώτα χρόνια του ανθρώπου, όταν ο Θεός απαγόρευσε την κατανάλωση του μήλου στους πρωτόπλαστους», αναφέρει η Κική Γούτα.
Η ιστορία συνεχίζεται και μας φέρνει σε επόμενες γενιές και σε διαφορετικούς λαούς, με δικούς τους κανόνες. Έτσι, για τους αρχαίους Έλληνες τη νηστεία την ακολουθούσαν οι βασιλείς, οι ιερείς και οι στρατηγοί, προκειμένου να θυσιάσουν.
Ο απλός λαός νήστευε μόνο κατά τις γιορτές των Θεσμοφοριών και των Ελευσινίων και αυτό γινόταν για εξιλασμό και κάθαρση.
Οι Εβραίοι νήστευαν χωρίς να ακολουθούν κάποιον κανόνα θρησκευτικό, αλλά για να προκαλέσουν τη θεία συγνώμη. Οι νηστείες αυτές γινόταν σε περιόδους που συμβόλιζαν μεγάλες συμφορές, όπως η άλωση της Ιερουσαλήμ από το Ναβουχοδονόσορα.
Οι Ρωμαίοι νήστευαν για να ζητήσουν βοήθεια από το Θεό. Οι Μουσουλμάνοι και οι Άραβες καταφεύγουν στη νηστεία το μήνα Ραμαζάν (ο 9ος του Ισλαμικού σεληνιακού έτους) και δεν καταναλώνουν τίποτα, από την ανατολή μέχρι την δύση του ηλίου,ενώ την νύχτα επιτρέπεται η τροφή.
Aπό madata.gr
