Το τρισάγιο έγινε στο νεκροταφείο όπου ετάφη, στο χωριό Πίκτον , περίπου 100 χιλιόμετρα νοτιοδυτικά του Σίδνεϊ.
Γνωστός ως «Antonios Manolis», πέρασε τα δύο-τρίτα της ζωής του...
στην περιοχή του Γουολοντίλι κι αναπαύεται σήμερα στο Κοιμητήριο του Άνω Πίκτον από το 1880.
Ο ομογενής ήταν ναυτικός από την Ύδρα και όπως είπε ο υπεύθυνος Τύπου, Πολιτικής και Έρευνας του ΑΕΣ (Αυστραλιανό Ελληνικό Συμβούλιο) Δρ Παναγιώτης Διαμάντης, τον συνέλαβε ο Βασιλικός Στόλος της Αγγλίας το 1827. Μαζί με έξι άλλους Έλληνες, καταδικάστηκαν για πειρατεία και εξορίστηκαν στο Σίδνεϊ Κόουβ.
Ορισμένοι υποστήριζαν πως δεν ήταν πειρατές αλλά έπαιρναν μέρος στον εθνικοαπελευθερωτικό αγώνα του 1821. Αρχικά καταδικάστηκαν σε θάνατο και αργότερα σε ισόβια εξορία στην Αυστραλία. Έφτασαν στον προορισμό τους τον Αύγουστο του 1829. Ύστερα από πιέσεις της Ελληνικής Κυβέρνησης, τους δόθηκε χάρη τον Ιούλιο του 1836, οπότε οι πέντε επέλεξαν να επιστρέψουν στην ελεύθερη, πλέον, Ύδρα.
Ο Αντώνης παντρεύτηκε μια Ιρλανδή και παρέμεινε στη Νέα Νοτίου Ουαλία. Από τότε και μέχρι τον θάνατό του το 1880 ήταν αγρότης στην περιοχή του Πίκτον, ένας από τους πρώτους που καλλιέργησαν την γη στην περιοχή αυτή.
Aπό ethnos.gr
