Οικογένειες που έχουν έρθει για μεροκάματο 15 λιρών τη μέρα στα χωράφια στην περιοχή Σειντίσεχίρ του Ικονίου, δίνουν αγώνα να επιζήσουν μέσα σε τσαντίρια χωρίς νερό και ρεύμα. 1.500 άτομα που ήρθαν για τσάπα στο χωριό Ασαγικαραβιράν της περιοχής Σεϊντίσεχίρ συνεχίζουν την ζωή τους στα τσαντίρια που οι ίδιοι έστησαν, χωρίς...
... νερό, ρεύμα και τουαλέτες. Δουλεύουν όλη τη μέρα για 15 λίρες και αργότερα γυρνάνε πίσω.
Η Σιμπέλ Οκ περιέγραψε πως το μεγαλύτερο πρόβλημα εκεί όπου ζούνε είναι η έλλειψη νερού και ανέφερε πως « Εμείς για τρία χρόνια τώρα ερχόμαστε εδώ. Το πιο μεγάλο μας βάσανο είναι το νερό. Η βρύση μας αν και είναι έτοιμη εν τρέχει νερό. Για ενάμιση μήνα δεν μπορούμε να κάνουμε μπάνιο. Το φαγητό μας προσπαθούμε να το διασφαλίσουμε από τα σάπια λαχανικά και φρούτα που μένουν από τα παζάρια. Η πιο άμεση ανάγκη μας και αίτημα μας προς τους αρμόδιους, είναι αν είναι δυνατόν να έρθει εδώ νερό και να γίνει μια τουαλέτα.
¨ΤΑ ΚΟΡΙΤΣΙΑ ΜΟΥ ΓΕΝΝΗΘΗΚΑΝ ΣΤΟ ΤΣΑΝΤΗΡΙ, ΑΛΛΑ ΝΑ ΜΗΝ ΠΕΘΑΝΟΥΝ ΣΕ ΑΥΤΟ¨
Η Σιμπέλ Οκ που συνεχίζει να δίνει τον αγώνα της επιβίωσης μαζί με τον άντρα της τον Φερντί, την 8χρονη Φουντά, την 7χρονη Νεργκίς, και τον 3χρονο Ρεϊχάν, αναφέρει πως η μεγαλύτερη επιθυμία της είναι τα παιδιά της να μην περάσουν την ζωή τους στο τσαντίρι όπως η ίδια και λέει πως «Ο άντρας μου μετά από ένα ατύχημα που είχε έσπασε το πόδι του σε επτά σημεία και δεν μπορεί να δουλέψει. Εμείς όταν ήρθαμε στο Νουρνταγί μέναμε σε τσαντίρι.
Τα παιδιά μας σε άθλια κατάσταση. Εδώ δεν υπάρχει νερό και ηλεκτρικό. Φαγητό βρίσκουμε από τα σάπια λαχανικά από τα παζάρια. Ο τρίχρονος γιος μου Ρεϊχάν είναι νεφροπαθής και πρέπει με εγχείρηση να του αφαιρεθεί η πέτρα αλλά καθώς δεν έχουμε ούτε την υλική δυνατότητα, ούτε κοινωνική ασφάλεια, δεν κάνουμε την εγχείρηση.
«Σάρισσα»
