... τα μέλη της προσωρινής συμβουλευτικής επιτροπής, ο Κ. Ζουράρις, ο Γ. Καραμπελιάς, ο Δ. Καζάκης και ο Γ. Κασιμάτης.
Κύριο χαρακτηριστικό η σύμπλευση προσωπικοτήτων από διαφορετικούς ιδεολογικοπολιτικούς χώρους (εκεί και ο Στ. Παπαθεμελής, και φυσικά και ο Παναγιώτης, πιστός στη συνήθειά του να είναι πανταχού παρών). Η όλη προσπάθεια δείχνει την αγωνία των πολιτών για τη σημερινή κατάσταση, και την ελπίδα να υπάρξει κάτι διαφορετικό, αφού δεν περιμένουν σωτηρία από υπάρχοντες φορείς και κόμματα, που άλλωστε θεωρούνται υπεύθυνα.
Ως προς τη συγκεκριμένη κίνηση -που δεν πρόκειται να μετασχηματιστεί σε κόμμα, όπως δήλωσε ο Μίκης, και που αποκάλυψε ότι θα προτείνει το λευκό στις εκλογές- έχει το μειονέκτημα να είναι προσωποπαγής. Αν απουσιάσει ο Μίκης, το κύρος της εκμηδενίζεται. Αλλά και ο ίδιος ο Μίκης, είναι προφανές ότι πιστεύει πως βρίσκεται ακόμη στη δεκαετία του ’60, αφού θεωρεί ότι ξεκινά ένας «παλλαϊκός, απελευθερωτικός αγώνας» εναντίον των υπευθύνων της παγκόσμιας οικονομικής, πολιτικής, κοινωνικής και πολιτιστικής κρίσης «που είναι οι ΗΠΑ, το Ισραήλ και οι παράγοντες του αμερικανοεβραϊκού λόμπι».
Κάθε τι που μας βγάζει από τις πολυθρόνες, είναι θετικό. Αρκεί να έχει εφικτούς στόχους και να ηγούνται πρόσωπα όχι «αναγνωρίσιμα», αλλά που έχουν αποδείξει ότι μπορούν να οδηγήσουν τους πολίτες. Εκεί σκοντάφτουν, όλες οι κινήσεις. Ιδιαίτερα δε, όταν εμφανιστούν τα πρώτα σημάδια του «καπελώματος».
«Σάρισσα»
