Είχαν ελληνοπρεπείς αρχές οι χρυσοθήρες, που δούλεψαν κάτω από φοβερά αντίξοες συνθήκες για να προσεγγίσουν τον αρχαίο θησαυρό στην περιοχή της ορεινής Ροδόπης. Ο συνταξιούχος καπετάνιος και οι τρεις άνεργοι φίλοι του πραγματικά κατέστρωσαν ένα σχέδιο που...
... όμοιό του δε θα υπήρχε άλλο, αξιοποιώντας παλιούς χάρτες και πληροφορίες. Μόνο που δεν πρόλαβαν να το ολοκληρώσουν.
Δεν είναι ότι έψαχναν κάποιο θησαυρό ή ότι είχαν κάνει σκοπό της ζωής τους να τον βρουν διακινδυνεύοντας πολλά, ακόμη και τον εντοπισμό με τη σύλληψή τους και όσα επακολουθούν μετά από τέτοιες πράξεις, οι τέσσερις κάτοικοι Αλεξανδρούπολης που τελικά έγιναν αντιληπτοί και συνελήφθησαν, όταν κάτι δεν πήγε καλά. Η επιχειρηματολογία που ανέπτυξαν στους δικούς τους κύκλους είναι ότι έψαχναν το θησαυρό του Μεγάλου Αλεξάνδρου, ο οποίος αν βρεθεί σώζεται η Ελλάδα από την οικονομική κρίση!
Η πρώτη γραπτή αναφορά στο Παπίκιο γίνεται σε δύο χωρία του Τυπικού του Γρηγορίου Πακουριανού, συντάχθηκε το 1083 και μας πληροφορεί ότι ο ναός του Αγίου Γεωργίου Παπικίου όρους ήταν μετόχι της μονής της Θεοτόκου Πετριτζονιτίσσης, σημερινό Μπάτσκοβο. Στα μοναστήρια του Παπίκιου όρους, όπως λέει ο αρχαιολόγος Νίκος Ζήκος, μόνασαν μεγάλες και ιστορικές μορφές της βυζαντινής αυτοκρατορίας και της Ορθοδοξίας.
Σύμφωνα με βυζαντινούς ιστορικούς και χρονογράφους, από τα μοναστήρια του Παπίκιου πέρασαν επιφανή πρόσωπα του Βυζαντίου, όπως ο νόθος γιος του αυτοκράτορα Μανουήλ Α’, Αλέξιος (1143-1180), ο ηγεμών των Σέρβων Στέφανος Α’ Νεανία, ο οποίος στο τέλος της ζωής του ασπάστηκε το μοναχικό σχήμα, αφήνοντας την εξουσία στον δευτερότοκο γιο του Στέφανο (1195). Σύμφωνα με τον Ιωάννη Ζωνάρι, στους πρόποδες του Παπικίου κατασκήνωσε ο Αυτοκράτωρ Αλέξιος Α’ Κομνηνός (1081-1118) κατά το διάστημα της εκστρατείας του εναντίον των Παυλικιανών. Θα μπορούσαμε να γράψουμε πολλά για την ιστορία της περιοχής, αλλά όπως φαίνεται οι χρυσοθήρες ή δεν τη γνώριζαν ή τη γνώριζαν πολύ καλά κι άλλα έψαχναν.
«Σάρισσα»
