αριθμού παράνομων μεταναστών και προσφύγων που αναζητούν είσοδο στην Ευρώπη μέσω της χώρας μας χαρακτηρίζει ο Εκόνομιστ τις συνθήκες που επικρατούν στα κέντρα κράτησης μεταναστών.
Γίνεται αναφορά σε πρόσφατη ετυμηγορία του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων ότι οι συνθήκες στα ελληνικά κέντρα κράτησης μεταναστών είναι τόσο άθλιες ώστε συνιστούν παραβίαση της απαγόρευσης «βασανιστηρίων ή απάνθρωπης και εξευτελιστικής μεταχείρισης».
Σημειώνεται ότι ακόμα και πριν από την απόφαση αυτή αρκετές ευρωπαϊκές χώρες είχαν πάψει να στέλνουν αιτούντες άσυλο πίσω στην Ελλάδα, παρά την πρόβλεψη της συνθήκης Δουβλίνο ΙΙ ότι οι περιπτώσεις ασύλου πρέπει να εξετάζονται στη χώρα εισόδου στην Ευρώπη.
«Για αυτό τον εξευτελισμό ευθύνεται η ίδια η Ελλάδα, αλλά είναι και αποτέλεσμα της πίεσης του μεγάλου αριθμού των προσφύγων τα τελευταία χρόνια», σημειώνει το βρετανικό περιοδικό. Το δημοσίευμα κάνει λόγο για χαλαρούς συνοριακούς ελέγχους, αργό και αμφισβητήσιμο σύστημα εξέτασης αιτήσεων ασύλου. Αναφέρεται επίσης μεταξύ άλλων ότι εκατοντάδες χιλιάδες αλλοδαποί κοιμούνται στην Αθήνα ή σε λιμάνια όντας σε μία νομικά μετέωρη κατάσταση, ενώ πέφτουν και θύματα ξυλοδαρμού από ομάδες ξενόφοβων Ελλήνων.
Σημειώνεται ότι από τα σύνορα του Έβρου πέρυσι πέρασαν 47.000 άνθρωποι χωρίς έγγραφα, οι οποίοι δηλώνουν ότι προέρχονται από περιοχές όπως η Σομαλία και η Παλαιστίνη, γνωρίζοντας ότι οι ελληνικές αρχές δεν μπορούν να τους υποχρεώσουν να επιστρέψουν εκεί.
Ο Εκόνομιστ τονίζει ότι αυτή η ελληνική κρίση είναι πρόβλημα της Ευρώπης και για το λόγο αυτό έχει αναπτυχθεί στην περιοχή δύναμη της Frontex. Η ροή παράνομων μεταναστών έχει κάπως μειωθεί, καθώς η Τουρκία συνεργάζεται πλέον, προσθέτει το δημοσίευμα, σημειώνοντας πάντως ότι το πρόβλημα έχει μεταφερθεί στην Ιταλία.
Στην ανάλυσή του το περιοδικό κάνει λόγο για διπλή τραγωδία στην Ελλάδα, καθώς δύο μεγάλα ευρωπαϊκά εγχειρήματα, το ευρώ και η συνθήκη του Σένγκεν, δέχονται έντονες πιέσεις στη χώρα. Η αμοιβαία εμπιστοσύνη που απαιτείται για τη λειτουργία αυτών των εγχειρημάτων έχει διαβρωθεί, σε ό,τι αφορά το ευρώ λόγω των ελληνικών δημοσίων οικονομικών και σε ό,τι αφορά το Σένγκεν λόγω των ανεπαρκών συνοριακών ελέγχων.
Όπως και με την κρίση χρέους, συνεχίζει ο Εκόνομιστ, οι χώρες που αντιμετωπίζουν προβλήματα με τη μετανάστευση χρειάζονται βοήθεια από την ΕΕ, με αντάλλαγμα βαθιές μεταρρυθμίσεις. Απαιτείται συντονισμός των εθνικών πολιτικών ασύλου, ενώ έχει νόημα το μοίρασμα της ευθύνης επανεγκατάστασης των προσφύγων.
Ο Εκόνομιστ σχολιάζει πάντως ότι για να πραγματοποιηθεί η επιθυμία των χωρών του ευρωπαϊκού νότου για πάγωμα της συνθήκης Δουβλίνο ΙΙ περί επιστροφής αιτούντων άσυλο στη χώρα εισόδου στην Ευρώπη, ίσως δοκιμαστεί ένα οδυνηρός συμβιβασμός: «αν η Ελλάδα θέλει να αναστείλει το Δουβλίνο ΙΙ θα έπρεπε να αποδεχθεί την προσωρινή αναστολή και της συνθήκης του Σένγκεν και την επιστροφή των [ενδοευρωπαϊκών] συνοριακών ελέγχων».
Σημειώνεται επίσης η ανάγκη αλλαγής της μεταναστευτικής πολιτικής της Τουρκίας, η οποία από το 1951 δεν επιτρέπει τη χορήγηση ασύλου παρά μόνο σε Ευρωπαίους πολίτες.
Ο Εκόνομιστ καταλήγει με την επισήμανση ότι οι πρόσφυγες δεν θα πρέπει να συγχέονται με τους οικονομικούς μετανάστες και ότι όσο υπάρχει πόλεμος και καταπίεση πρέπει να υπάρχει και άσυλο. «Ο πρωθυπουργός της Ελλάδας, Γιώργος Παπανδρέου θα έπρεπε να το γνωρίζει αυτό περισσότερο από άλλους, καθώς την περίοδο των συνταγματαρχών η οικογένειά του βρήκε άσυλο στη Σουηδία».
Από skai.gr
