Είναι φανερό, ότι ο πολιτικός κόσμος της χώρας κάνει ό,τι μπορεί για να δυναμιτίσει το κλίμα, προκειμένου να εξυπηρετήσει τα απολύτως στενά κομματικά του συμφέροντα. Δεν είναι, φυσικά, μόνο δική μου η διαπίστωση, ούτε δημοσιοποιείται για πρώτη φορά. Πίστευα όμως, ότι οι πολιτικοί, όλων...
... των χρωμάτων, θα είχαν συναισθανθεί την ευθύνη τους για την κατάσταση στην οποία περιήγαγαν τη χώρα, και ως έμπρακτη μετάνοια θα άλλαζαν συμπεριφορά. Εις μάτην.
Δημιουργήθηκε τεράστιο θέμα, με την εισήγηση του Δ΄ Τμήματος του Συμβουλίου Επικρατείας, που έκρινε αρνητικά το νόμο σύμφωνα με τον οποίο απέκτησαν δικαίωμα ψήφου οι μη νόμιμοι μετανάστες (εφόσον δεν είχαν πολιτογραφηθεί Έλληνες), κατά τις εκλογές. Δεν είναι η πρώτη φορά που ο πολιτικός κόσμος στρέφεται κατά του ΣτΕ. Όταν οι αποφάσεις του «βολεύουν» τους πολιτικούς, τις επικαλούνται, όταν έρχονται σε αντίθεση με τις πράξεις τους, τότε υποστηρίζουν ότι υπάρχει σκοπιμότητα.
Με εντυπωσίασε το άκρως διχαστικό, αλλά και συνειδητά παραπλανητικό δημοσίευμα της εφημ. «Ριζοσπάστης». Πρωτοσέλιδος τίτλος: «Εθνικιστικό Δηλητήριο» και κείμενο: «Διαποτισμένη με αντιδραστικό - εθνικιστικό δηλητήριο είναι η απόφαση του Δ' Τμήματος του Συμβουλίου της Επικρατείας, που κρίνει ως παράνομη την απόκτηση ελληνικής ιθαγένειας από τους μετανάστες εκφράζοντας τη ρατσιστική αντίληψη περί «δικαίου του αίματος», δηλαδή ότι δεν μπορεί να πολιτογραφηθεί κανείς Έλληνας αν δεν κατάγεται από Έλληνες γονείς».
Κάποιος μάλιστα στη Βουλή θέλησε να πυροδοτήσει την ατμόσφαιρα, μιλώντας για «ελέγχους με DNA» και εξέφρασε τον αποτροπιασμό διότι η απόφαση μιλά για «αίμα». Θεωρώ λυπηρά όλα αυτά, κυρίως διότι κάνουν πως δεν γνωρίζουν πρώτον, πως δεν πρόκειται για απόφαση -την οποία θα πάρει προσεχώς η Ολομέλεια- και δεύτερον, διότι αυτά που παριστάνουν ότι τους εκπλήσσουν, συμβαίνουν στον ελλαδικό χώρο εδώ και χιλιάδες χρόνια, μέχρι που ανατράπηκαν από την τελευταία κυβέρνηση του κ. Σημίτη.
Κατ’ αρχάς, μιλάμε για το «δίκαιο της καταγωγής» που πολλές φορές στη νομική επιστήμη αναφέρεται ως «δίκαιο εξ αίματος» και αντικαταστάθηκε πρόσφατα από το «δίκαιο του εδάφους». Στα κείμενα των αρχαιοελλήνων γίνεται συχνά αναφορά σε ανθρώπους και όχι στο έδαφος. «Μετέβησαν προς Αχαιούς», όχι στην Αχαΐα. Προς Πέρσας, όχι προς Περσία. Και ο δήμος σήμερα είναι Αθηναίων, όχι της Αθήνας. Πατρέων, όχι της Πάτρας.
Αυτό πρακτικά σήμαινε, ότι το παιδί του Έλληνα μετανάστη στις Η.Π.Α. ή την Αυστραλία, αυτοδικαίως εθεωρείτο Έλληνας, σύμφωνα με το δίκαιο της καταγωγής. Γι αυτό, Έλληνες είναι και οι Βορειοηπειρώτες, οι Κύπριοι, οι παλιννοστούντες από χώρες της π. ΕΣΣΔ, και όπου γης έχουν ελληνική καταγωγή.
Η αντικατάσταση του «δικαίου καταγωγής», μετά από χιλιάδες χρόνια εφαρμογής του, με το «δίκαιο εδάφους» επιφέρει τα εξής: Το παιδί των Βορειοηπειρωτών στην Αλβανία θεωρείται Αλβανός, και μόνον κατόπιν αιτήσεως -αν εγκριθεί- αποκτά και την ελληνική εθνικότητα.
Ενώ το παιδί του Νιγηριανού, που θα γεννηθεί στην Ελλάδα, αυτομάτως αποκτά ελληνική υπηκοότητα, σύμφωνα με το «δίκαιο του εδάφους». Μάλιστα, με τη νομοθεσία της κυβέρνησης Σημίτη, προκειμένου να μη διασπάται η οικογένεια, αυτομάτως αποκτούν ελληνική υπηκοότητα και οι γονείς του.
Αυτά συμβαίνουν στην «εκσυγχρονιστική» Ελλάδα. Φαίνεται όμως ότι το παγκόσμιο σύστημα θα τα επιβάλλει παντού. Εμείς ήμαστε ο πιλότος για την Ευρώπη, όπως φάνηκε και με την αντιμετώπιση της οικονομικής κρίσης.
Ποια είναι επομένως, τα «εθνικιστικά δηλητήρια»; Και αν υπάρχουν τέτοια, τώρα ξύπνησαν και το κατάλαβαν; Από δημιουργίας του ελληνικού κράτους, το δίκαιο της καταγωγής ίσχυε. Δεν είναι περίεργο, που «ανθρωπιστές» και «νεοκαπιταλιστές» ακολουθούν τον ίδιο δρόμο, ενώ οι πρώτοι υποτίθεται ότι πολεμούν το νεοφιλελευθερισμό; Σε τίποτε δεν διαφέρουν τα συνθήματα και οι πρακτικές των «ανθρωπιστών» από αυτές του παγκόσμιου συστήματος.
Έτσι, με το δίκαιο του εδάφους, η Ελλάδα αποστερείται των εκατομμυρίων αποδήμων της, ενώ αποκτά πληθυσμό από μετανάστες που δεν έχουν καν την υποχρέωση να δηλώσουν ότι θα σεβαστούν τον υπάρχοντα τρόπο ζωής της χώρας που τους υποδέχεται. (Ο Μακεδών)
«Σάρισσα»
