Το τουρκικό Προξενείο Θεσσαλονίκης

Αίθουσα Μουσείου
στο τουρκικό Προξενείο Θεσσαλονίκης

Σ’ ένα σχόλιό μου έχει αντιρρήσεις αναγνώστης, και οφείλω να απαντήσω. Έγραψα, σχετικά με το κτίριο του τουρκικού προξενείου στη Θεσσαλονίκη, το οποίο αναληθώς θεωρείται τόπος γέννησης του Κεμάλ: «Γιατί συνεχίζεται αυτό το παραμύθι, αφού και οι επίσημοι βιογράφοι του (Μουσταφά Κεμάλ) αναφέρουν ως τόπο γέννησης έναν οικισμό (Χρυσαυγή) του Λαγκαδά»; Μεταφέρω το σχόλιο αυτούσιο...

... (με την ορθογραφία του): «δηλαδη εσεις κυριε δημοσιογραφε πρεπει να εχετε πολυ μεγαλες ευαισθησιες ιστορικου περιεχομενου και να ειστε σαν θεματοφυλακας της αληθειας. Πως αλλιως εξηγηται η εμμονη σας στην τεραστια αποκαλυψη οτι το τουρκικο προξενειο δεν ειναι το σπιτι που γεννηθηκε ο Κεμαλ... Ο μπουταρης θελει να εκμεταλλευτει το παραπανω στερεοτυπο του ΚΑΘΕ τουρκου. Κακο ειναι?»

Να μου επιτραπεί να θεωρήσω ότι είναι κακό, για τους παρακάτω λόγους: Ως πρώτο, παραθέτω (επίσης αυτούσιο) απόσπασμα από δημοσίευμα της πομάκικης εφημερίδας της Ξάνθης «Ζαγάλισα»: «Τα τελευταία χρόνια, οι Τούρκοι προσπαθούν να τονώσουν το εθνικό φρόνημά τους και προτρέπουν οποιοδήποτε τουριστικό γκρουπ «Τούρκων» της ελληνικής Θράκης που έρχεται στη Θεσσαλονίκη, αποτελούμενο από πολιτιστικούς συλλόγους και κυρίως δημοτικά σχολεία, να πηγαίνει συμβολικά πρώτα στο σπίτι του Κεμάλ και μετά οπουδήποτε αλλού. Για τον τουρκικό εθνικισμό το ιστορικότερο αξιοθέατο της Θεσσαλονίκης είναι το σπίτι του Μουσταφά Κεμάλ!».

Ως Έλληνας, επομένως, δεν έχω κανένα λόγο να ενισχύω τον «τουρκικό εθνικισμό», αποδεχόμενος την παραχάραξη της ιστορίας. Θα ήταν περίεργο να αποδεχθώ κάτι τέτοιο, ενώ μεγάλα ονόματα του πνευματικού κόσμου (Οδυσσέας Ελύτης, Μελίνα Μερκούρη, Μανώλης Ανδρόνικος κ.π.ά.) ήσαν πολέμιοι του σλαβικού σοβινισμού που κι αυτός συστηματικά επιδίδεται στην παραχάραξη της ιστορίας σε βάρος μας, με τα γνωστά προβλήματα.

Ο δεύτερος λόγος είναι, ότι αποδεχόμενοι το ψεύδος, δίνουμε επιχειρήματα για τη δημιουργία άλλων δυσμενών καταστάσεων. Θυμίζω την πρόταση του κ. Μιχ. Τρεμόπουλου: «Η Θεσσαλονίκη θα έπρεπε να έχει τιμήσει τον Κεμάλ γιατί είναι παιδί της πόλης (…) Και να δοθεί ονομασία δρόμου με το όνομά του». Το επιχείρημα δηλαδή, να ονομαστεί οδός της πόλης με το όνομα του Κεμάλ, είναι ότι γεννήθηκε στη Θεσσαλονίκη. Με την εξάλειψη του ψεύδους, μένει έωλο το επιχείρημα. (Δεν είναι μόνον οι εκατοντάδες χιλιάδες Πόντιοι που αντιδρούν σε τέτοια προοπτική).
«Σάρισσα»