Αν εξετάσουμε το θέμα της αναδιάρθρωσης του ελληνικού χρέους, κατ΄ αρχάς από χρονικής απόψεως, ακόμα κι αν δεχθούμε ότι οι εξελίξεις έχουν δρομολογηθεί προς αυτή την κατεύθυνση, δεν υπάρχει περίπτωση να ληφθούν οριστικές αποφάσεις πριν από το τέλος του τρέχοντος έτους.
Για αντικειμενικούς - δηλαδή αξεπέραστους - λόγους. Ο γερμανικός εκλογικός κύκλος θα διαρκέσει σχεδόν ολόκληρη τη...
χρονιά, φέτος, οπότε η καγκελαρία δεν θα πάρει επισήμως καμία πρωτοβουλία για το ελληνικό θέμα, για όσο διάστημα στήνονται κάλπες στα διάφορα κρατίδια της. Αυτό, όμως, δεν την εμποδίζει να απεργάζεται διάφορα σενάρια, σχετικά με την επόμενη μέρα σε Ελλάδα και Ιρλανδία. Και κάποια από αυτά, βλέπουν το φως της δημοσιότητας, με τη μορφή διαρροών, προκειμένου να μετρηθούν αντιδράσεις και να διαμορφωθεί κλίμα. Σε αυτή τη φάση, δεν υπάρχει ενδεχόμενο να γίνει κάτι παραπάνω.
Όσοι γνωρίζουν, επιμένουν, ότι το κλειδί των εξελίξεων βρίσκεται στο αποθεματικό του Μόνιμου Ταμείου Διάσωσης Ευρωπαϊκών Οικονομιών. Όσο παραμένει κολλημένο στα 430 δισ. ευρώ, οι "λύσεις" είναι και παραμένουν απλά σενάρια. Όταν αυξηθεί, τότε τα πράγματα θα έχουν πάρει την πορεία τους. Γιατί ό,τι κι αν γίνει, όποτε κι αν γίνει, μέσω του συγκεκριμένου Ταμείου θα γίνει.
Από αυτό θα χρηματοδοτηθούν όλες οι υποψήφιες λύσεις, είτε λέγονται "αναδιάρθρωση χρέους" είτε "ημί-αναδιάρθρωση" (δηλαδή, αναδιάρθρωση που όμως δεν θέλουμε να την αποκαλούμε έτσι). ;Eως τότε, η Αθήνα θα διαψεύδει κάθε ενδεχόμενο, οι Βρυξέλλες θα προσπαθούν να συγκαλύψουν - όχι πάντα με εππιτύχια - τις όποιες συζητήσεις γίνονται στο παρασκήνιο και το Βερολίνο θα συνεχίζει τις διαρροές, έως ότου καταλήξει στη λύση που θα δώσει και τους όρους με τους οποίους θα τη συνοδεύσει.
