τη δήλωση Κλίντον στη ΝΑΤΟική Σύνοδο Κορυφής των Βρυξελλών το 1994 («τα σύνορα της ελευθερίας τώρα πρέπει να οριστούν από μία νέα συμπεριφορά, και όχι από την προηγούμενη ιστορία»), ο Χάντιγκτον γράφει τα εξής:
«Ενώ έχει δοθεί μεγάλη προσοχή στη διεύρυνση της ΕΕ και του ΝΑΤΟ, η αναδιαμόρφωση αυτών των οργανισμών με βάση την κουλτούρα θέτει, επίσης, το θέμα του πιθανού περιορισμού τους. Η Ελλάδα, μια μη δυτική χώρα, είναι μέλος και των δύο οργανισμών (...). Η Ελλάδα δεν αποτελεί μέρος του δυτικού πολιτισμού (...). Η Ελλάδα αποτελεί μια εξαίρεση ως ορθόδοξος ξένος στους δυτικούς οργανισμούς (...).
Οι αξιωματούχοι της Δυτικής Ευρώπης χαρακτήρισαν λάθος το γεγονός ότι η Ελλάδα είναι μέλος (...). Με τη διάλυση της ΕΣΣΔ και τη λήξη της κομμουνιστικής απειλής, η Ελλάδα έχει κοινά συμφέροντα με τη Ρωσία εναντίον του κοινού εχθρού, της Τουρκίας. Επέτρεψε στη Ρωσία να εγκαθιδρύσει σημαντική παρουσία στην ελληνική Κύπρο. Ως αποτέλεσμα της "κοινής ανατολικοορθόδοξης πίστης", οι Ελληνοκύπριοι υποδέχθηκαν Ρώσους και Σέρβους στο νησί (...)».
Ανάλογη επιχείρηση "εκκαθάρισης" προτείνει ο Χάντιγκτον και για την Τουρκία, τουλάχιστον όσον αφορά την ισλαμική της συνιστώσα. Η εσωτερική "εκκαθάριση" της "Δύσης" αφορά το σύνολο των "ξένων πολιτισμών", που δεν αφομοιώνονται στα "δυτικά ιδεώδη", είναι δηλαδή ένας δεδηλωμένος και σαφής ρατσιστικός μηχανισμός σύγκρουσης, εναντίον κάθε "εσωτερικής" αντίστασης.
ΠΑΡΜΕΝΙΩΝ
