Στη χώρα αυτή η δημοσιογραφία πάντα λειτούργησε υπό πίεση. Η πίεση δεν ασκήθηκε πάντα με απειλές και απαγορεύσεις, η μεγάλη πραγματικά πίεση ήταν η διασφάλιση των συμφερόντων του αφεντικού από το κράτος. Πολλές ειδήσεις δεν βγήκαν για να μην χαλάσουν τα συμφέροντα του αφεντικού. Και πολλοί τίτλοι βγήκαν χάριν των συμφερόντων του αφεντικού. Γενικά, η επιθυμία του αφεντικού να τα έχει καλά με τον στρατό, με το κράτος και με την κυβέρνηση, και...
... μερικές φορές η επιθυμία του να κάνει 'κυβέρνηση' ένα κόμμα ή μια ομάδα για να εξασφαλίσει περισσότερα κέρδη, ήταν οι παράγοντες που καθόριζαν την πολιτική της εφημερίδας. Τους δημοσιογράφους τους συνέθλιψε ο στρατός και τα αφεντικά. Και σε αυτό δεν υπήρξαν φωνές αντίδρασης, εκτός από ορισμένους τίμιους και γενναίους δημοσιογράφους.
Αυτοί οι οποίοι εναντιώθηκαν σε αυτό το σύστημα πλήρωσαν το τίμημα με φτώχεια, ανεργία, φυλακίσεις, ακόμα και με θάνατο. Με φόβο, πίεση και απειλές η σπονδυλική στήλη της δημοσιογραφίας παραμορφώθηκε. Οι εφημερίδες πάντα έπαιρναν τη μεριά του νικητή και του δυνατού. Δεν στήριξαν ιδιαίτερα τα δικαιώματα των θυμάτων. Αυτή η παραμόρφωση κράτησε τόσο πολύ που πλέον αυτή η καταγράφεται στις συνειδήσεις των δημοσιογράφων ως μια 'φυσιολογική στάση'.
«Σάρισσα»
