Οι Έλληνες κάνοντας μεγάλες θυσίες, καταβάλουν μεγάλη προσπάθεια προκειμένου η χώρα μας να αντιμετωπίσει την οικονομική κρίση. Έθεσα στον κ. Όλι Ρεν τέσσερα πολύ κρίσιμα ζητήματα που συνδέονται με την επιτυχία της προσπάθειας αυτής.
1. Η δημοσιονομική προσαρμογή θα πρέπει να στηριχθεί, μεταφέροντας μεγαλύτερο βάρος αυτής της...
πολιτικής, στην περικοπή της δαπάνης και της σπατάλης του δημόσιου τομέα και πολύ μικρότερο στα έσοδα και σε νέες φορολογικές επιβαρύνσεις. Οι παραγωγικές δυνάμεις δεν αντέχουν νέους φόρους. Κυρίως η αγορά δεν αντέχει νέα αύξηση του ΦΠΑ γιατί το μόνο που θα πετύχει είναι περαιτέρω επιβάρυνση των οικογενειακών προϋπολογισμών. Αντίθετα θα πρότεινα έστω και μια μικρή μείωση κατά 1 μονάδα, που θα έδινε ψυχολογικά τουλάχιστον ώθηση στην αγορά.
2. Η ενίσχυση της ανταγωνιστικότητας της χώρας μας, αλλά και ολόκληρου του νότου της Ευρωπαϊκής Ένωσης, περνά και μέσα από την αλλαγή στρατηγικής της ΕΚΤ γύρω από το θέμα του σκληρού ευρώ. Ο διάλογος αυτός πρέπει να ανοίξει, αν θέλουμε η ευρωζώνη να αποφύγει τα χειρότερα. Και στο πνεύμα του ευρωπαϊκού συμβιβασμού, ο νότος να προσφέρει περισσότερη δημοσιονομική πειθαρχία και βαθιές διαρθρωτικές αλλαγές και ο βοράς ένα φθηνότερο ευρώ.
3. Η επιμήκυνση της αποπληρωμής του δανείου είναι ένα θετικό βήμα, όμως πιο σημαντικό από τη διάρκεια της επιμήκυνσης είναι το θέμα του ύψους του επιτοκίου. Επιτόκια που αγγίζουν το 6% απέχουν πολύ από το να χαρακτηριστούν λογικά και δεν τα αντέχει η ελληνική οικονομία.
4. Προκειμένου να τονωθεί η ρευστότητα της αγοράς και η δημιουργία θέσεων απασχόλησης είναι σημαντικό να συμφωνήσουμε σε ένα νέο πιο ευέλικτο μοντέλο χρηματοδότησης από τα διαρθρωτικά ταμεία της ΕΕ, έτσι ώστε η Ελλάδα να παίρνει τα χρήματα που δικαιούται γρήγορα, χωρίς τις εξοντωτικές καθυστερήσεις που ισχύουν σήμερα.
