Η ελληνική κυβέρνηση διαγκωνίζεται πλέον με τον χρόνο. Στην περίπτωση της, οι τερματισμοί είναι πλέον τόσο πυκνοί, που αργά ή γρήγορα θα κινδυνέψει με υπερθέρμανση.
Προσέξτε: Μέσα σε μια εβδομάδα, θα πρέπει να συνασπιστεί με τους υπόλοιπους φτωχούς του ευρωπαϊκού νότου, για να αποτρέψει τα σχέδια του Βερολίνου, που επιδιώκει μια fast track αναδιάρθρωση των χρεών τους, μέσα από την επικείμενη Σύνοδο...
Κορυφής της ερχόμενης Πέμπτης και Παρασκευής. Ήδη, οι πιέσεις που δέχθηκε και θα δεχθεί, μέσα στα επόμενα 24ωρα, προκειμένου να υποχωρήσει και να μην προβάλει βέτο, είναι κάτι παραπάνω από σημαντικές, στα όρια του ασφυκτικού. Παράλληλα, έως το τέλος του χρόνου, θα πρέπει να περάσει από τη Βουλή ό,τι νομοσχέδιο δεν πέρασε μέσα στους τελευταίους 5 μήνες της χαλάρωσης που διαπίστωσαν οι ελεγκτές, ως προς την εφαρμογή του Μνημονίου.
Αλλά και πάλι, ούτε αυτή η κίνηση θα είναι αρκετή, αφού η κοσμογονία των 4 νομοσχεδίων που πήραν την άγουσα για τη Βουλή την Πέμπτη το βράδυ, δεν ήταν αρκετή. Θα ακολουθήσει και 2η παρτίδα άμεσα, αυτή τη φορά με την οριστική και γενική απελευθέρωση των κλειστών επαγγελμάτων και όχι μόνο. Τότε, μόνο, μπορεί να πάει στις αρχές Ιανουαρίου στις Βρυξέλλες, με καλές πιθανότητες, για να εξασφαλίσει τη κρίσιμη 4η δόση του δανείου των 110 δις ευρώ. Τη δόση που θα επιτρέψει στο ελληνικό δημόσιο να ανανεώσει την ομολογιακή λήξη του Μαρτίου, ύψους περίπου 8 δισ. ευρώ. Μέσα στον Ιανουάριο, όμως, θα κριθεί οριστικά και το εάν και κατά πόσο η χώρα μας θα πάρει το "μπόνους" της επιμήκυνσης, του χρόνου αποπληρωμής των 110 δισ. Μέχρι πρόσφατα, όποιος αναφέρονταν στο θέμα, κατηγορούνταν από την κυβέρνηση, αλλά και από φίλα προσκείμενα προς αυτή ΜΜΕ, περίπου ως εθνικός μειοδότης.
Επειδή έγραφε (κι έλεγε) το αυτονόητο. Ότι, δηλαδή, η Ελλάδα, μετά το 2013, οπότε και λήγει η εφαρμογή του προγράμματος, δεν θα μπορεί να αποπληρώνει το χρέος των 330 δισ. ευρώ, που έχει συσσωρεύσει και το δάνειο των 110 δισ. ευρώ που έχει πάρει. Σήμερα, από όλους εκείνους που ξορκίζονταν ο όρος επιμήκυνση, το γεγονός ότι βρισκόμαστε ένα βήμα πριν την εξασφάλιση της, πανηγυρίζεται. Στην πραγματικότητα, το πρόβλημα ακούει μόνο στο όνομα αναδιάρθρωση. Που τη θέλει η Γερμανία, η οποία προσπαθεί να την περάσει από την πίσω πόρτα, με τη συμμετοχή και ιδιωτών στον υπό σύσταση μόνιμο μηχανισμό σωτηρίας των ευρωπαϊκών οικονομιών.
Γι΄ αυτό και η ελληνική κυβέρνηση προβάλλει την μοναδική πραγματική αντίσταση της σε αυτό το σημείο, γιατί απλά θα είναι το «σημείο - μηδέν» για την εγχώρια οικονομία.
