Η αποχώρηση του τουρκικού στρατού στο νησί είναι μεγάλο κίνητρο επίλυσης για τους Ελληνοκύπριους (98%), ενώ οι Τουρκοκύπριοι την επιλέγουν μόνο κατά 31%.
Για την επιστροφή των προσφύγων στα σπίτια τους οι Ελληνοκύπριοι λένε «ναι» κατά 99%, και θέλουν να ανακτηθεί ο έλεγχος πόλεων και χωριών που...
χάθηκαν το 1963 / 1974 (98%).
Οι Τουρκοκύπριοι θέλουν να μπει τέλος στην απομόνωση των Κατεχόμενων (76%) και να απολαύσουν τα οφέλη του να είναι πολίτες της Ευρωπαϊκής Ένωσης (74%).
Συμφωνούν και σε Ομοσπονδία, αλλά όχι στη μορφή της
Οι Ελληνοκύπριοι προτιμούν ενιαίο κράτος (92%) και αποδέχονται μία ομοσπονδία (79%). Οι Τουρκοκύπριοι προτιμούν δύο κράτη (90%), αλλά επίσης αποδέχονται την ομοσπονδία (76%).
Οι Ελληνοκύπριοι θα επέλεγαν στη συντριπτική τους πλειοψηφία την εκδοχή της ομοσπονδίας χωρίς περιορισμούς στα δικαιώματα διαμονής και χωρίς εγγυήσεις (87%), αλλά προτιμούν το σημερινό καθεστώς (38%) από την Τουρκοκυπριακή εκδοχή της ομοσπονδίας (28%).
Οι Τουρκοκύπριοι προτιμούν την εκδοχή ομοσπονδίας με περιορισμούς και εγγυήσεις (69%), και επίσης προτιμούν το σημερινό στάτους κβο (64%) από την Ελληνοκυπριακή εκδοχή (53%).
Οχι στην οριστική διχοτόμηση
Η ελληνοκυπριακή πλευρά μπορεί να απορρίπτει ως απαράδεκτη μία συμφωνία για οριστική διχοτόμηση του νησιού, με οριακή πλειοψηφία την προτιμά έναντι συνέχισης της παρούσας κατάστασης.
Για τους Τουρκοκύπριους αντίθετα, μία οριστική διχοτόμηση με ένταξη και της κατεχόμενης Κύπρου στην ΕΕ είναι το ιδανικό σενάριο (79%), περισσότερο και από την τουρκοκυπριακή εκδοχή της ομοσπονδίας (69%). Οι τουρκοκύπριοι απορρίπτουν ως ημίμετρα μοντέλα όπως της Ταιβάν ή του Κοσόβου (υποστηρίζονται από 50% και 46% αντίστοιχα).
Αξίζει να σημειωθεί ότι η τουκοκυπριακή πλευρά απορρίπτει πλήρως μία ένωση με την Τουρκία, όπως και η ελληνοκυπριακή.
Θέλουν λύση, με διαφορετικούς τρόπους
Τόσο οι Ελληνοκύπριοι (68%) όσο και οι Τουρκοκύπριοι (65%) θέλουν οι διαπραγματεύσεις να οδηγήσουν σε αποτέλεσμα, με τις μειοψηφίες που προτιμούν να αποτύχουν να είναι μικρές (14% και 21% αντίστοιχα). Ωστόσο και οι δύο κοινότητες είναι απαισιόδοξες ως προς τις πιθανότητες επιτυχίας των συνομιλιών και θεωρούν ότι θα αποτύχουν (65% των Ελληνοκυπρίων και 69% των Τουρκοκυπρίων).
Απογοήτευση προκαλεί ο ρόλος του ΟΗΕ ως επιδιαιτητή και 82% των Ελληνοκυπρίων και 70% των Τουρκοκυπρίων θα προτιμούσαν μία συμβουλευτική παρουσία, με τις δύο κοινότητες να αποφασίζουν εάν και πώς θα τις αξιοποιήσουν. Αντίθετα, υποστηρίζουν (88% και 62% αντίστοιχα) τον διορισμό αντιπροσώπου της ΕΕ στις συνομιλίες για τεχνική υποστήριξη σε θέματα της Κύπρου ως μέλους της ΕΕ.
Σημαντική διαφορά υπάρχει για την παρουσία αντιπροσώπων στις διαπραγματεύσεις από τις «μητέρες πατρίδες», καθώς οι Ελληνοκύπριοι την στηρίζουν μόνο κατά (44%) ενώ οι Τουρκοκύπριοι είναι σαφώς υπέρ (64%).
Ολοι πάντως συμφωνούν για επιτάχυνση και εμβάθυνση του διαλόγου των δύο κοινοτήτων σε επίπεδο ηγετών, με σαφή κριτήρια αξιολόγησης για την επίτευξη αμοιβαία αποδεκτής συμφωνίας,
Κίνητρο η ειρήνευση, εμπόδιο η προκατάληψη
Σύσσωμη η Ελληνοκυπριακή πλευρά (98%) θεωρεί ότι το σημαντικότερο κίνητρο επίλυσης του Κυπριακού είναι η βιώσιμη ειρήνη (98%), όπως και η μεγάλη πλειοψηφία των Τουρκοκύπριων (73%), αλλά και η πλήρης ένταξη στην ΕΕ χωρίς προβλήματα (86% και 65% αντίστοιχα).
Οι δύο κοινότητες βλέπουν στην λύση προοπτικές για δημιουργία νέων ευκαιριών εργασίας και επιχειρηματικότητας (89% και 77% ), αλλά και προσέλκυσης ξένων επενδύσεων (84% ΕΚ, 69% ΤΚ). Η ελληνοκυπριακή πλευρά όμως ανησυχεί ότι θα επωμιστεί το κόστος μιας λύσης, και να καταλήξει να επιδοτεί την άλλη κοινότητα (59%).
Συμφωνούν ωστόσο και στο ότι η άλλη πλευρά δεν θα αποδεχτεί ποτέ τους συμβιβασμούς και παραχωρήσεις που απαιτούνται (84% και 70%) και δεν θα τιμήσει την υπογραφή της (82% και 68% ΤΚ).
Σχετικά διχασμένες είναι οι κοινότητες για το αν επιθυμούν να κυβερνώνται από ένα σύστημα όπου μοιράζονται την εξουσία και το απορρίπτουν (58% και 54% ), ενώ κυριαρχεί ο φόβος ότι μέσα από μια λύση η άλλη πλευρά ίσως καταλήξει να ελέγχει ντε φάκτο όλη την Κύπρο (87% για τους Ελληνοκύπριους και 59% για τους Τουρκοκύπριους)
Μάλιστα, περισσότερο οι Ελληνοκύπριοι (69%) αλλά και οι Τουρκοκύπριοι φοβούνται ότι μέσα από μια λύση μπορεί να δημιουργηθούν συνθήκες αναβίωσης ένοπλων συγκρούσεων.
Να κριθούν τα αποτελέσματα με δημοψήφισμα
Αν δεν επιτευχθεί σημαντική πρόοδος στις απ' ευθείας συνομιλίες, και οι δύο κοινότητες υποστηρίζουν τη συνέχιση της υφιστάμενης μορφής απευθείας συνομιλιών μεταξύ των ηγετών υπό την αιγίδα του ΟΗΕ (83% και 60% ΤΚ), αλλά η μετάβαση σε επιδιαιτησία για ολοκλήρωση των που δεν θα έχουν συμφωνηθεί συναντά μικρή αποδοχή (42% και 46%).
Οι δύο κοινότητες προτιμούν μετάβαση σε διαδικασία διεθνούς διάσκεψης, όπου θα επιλυθούν τα εκκρεμή ζητήματα (60% και 55%), ή διευρυμένες απευθείας συνομιλιές μεταξύ των ηγετών μαζί με αντιπροσώπους Ελλάδας, Τουρκίας και ΕΕ (59% και 53%).
Οι Ελληνοκύπριοι και οι Τουρκοκύπριοι συμφωνούν να τεθεί η σημερινή βάση των διαπραγματεύσεων σε δημοψήφισμα και στις δύο κοινότητες και εάν δεν γίνει αποδεκτή να αλλάξει η βάση των διαπραγματεύσεων (53% και 55%), αλλά η ελληνοκυπριακή πλευτά απορρίπτει πλήρως τις συνομιλίες για «συμφωνημένη διχοτόμηση», με ανταλλαγή της επιστροφής εδαφών και περιουσιών με την αναγνώριση «τουρκοκυπριακού κράτους» (μόνο 11% απάντησε θετικά).
Από ethnos.gr
