Ένα ερώτημα που δεν απαντήθηκε από τους υποψήφιους περιφερειάρχες και δημάρχους -διότι ποτέ δεν τέθηκε-, είναι, για ποιον αριθμό κατοίκων της Θεσσαλονίκης έχουν καταρτίσει τα σχέδια που μας παρουσίασαν; Για τους υπάρχοντες και με την πόλη να έχει τη σημερινή της εικόνα; Για λιγότερους κατοίκους ή για περισσότερους, και με την πόλη να επεκτείνεται; Για πόσους περισσότερους και σε ποιες πλευρές προβλέπεται η επέκταση; Αυτή θα γίνει βάσει κάποιου...
... χωροταξικού σχεδιασμού ή ‘ό,τι βγει’, όπως γίνεται μέχρι σήμερα; Ποιοι θα έρθουν, πού θα απασχοληθούν, ποια τα οικονομικο-κοινωνικά προβλήματα που θα προκύψουν;
Όταν φερ’ ειπείν υπόσχεται κάποιος ότι τα σχολεία του κέντρου της πόλης πρέπει να ανακαινισθούν, έχει κατά νου ότι πολλά από τα σχολεία αυτά λειτουργούν παράνομα, διότι οι μαθητές δεν κατοικούν στην περιοχή; Γνωρίζουν ότι, ελλείψει μαθητών, αφού το κέντρο εγκαταλείπεται, προκειμένου να παραμείνουν ανοικτά τα σχολεία κάνουν ‘τα στραβά μάτια’ οι αρμόδιοι και εγγράφουν μαθητές που κατοικούν στα προάστια;
Δυστυχώς, το ζήτημα πόσους κατοίκους αντέχει η πόλη, δεν τέθηκε σε συζήτηση, όχι μόνο σήμερα αλλά και παλαιότερα. Έχω υπόψη μου, μια μόνο πρόσφατη μελέτη της ομ. καθηγήτριας της Αρχιτεκτονικής κ. Παρ. Παπαδοπούλου, η οποία τεκμηριωμένα αποδεικνύει ότι η τοποθεσία και η δομή της πόλης, δεν της επιτρέπει να φιλοξενεί περισσότερους από 800.000 κατοίκους, διότι ασφυκτιά.
Όμως, τόσο ο π. πρωθυπουργός κ. Σημίτης, όσο και ο υπουργός Β.Ε. κ. Πασχαλίδης μας πληροφόρησαν ότι σχεδιάζουν μια Θεσσαλονίκη 4,5 εκατ. Ας το παραβλέψουμε αυτό, κι ας μείνουμε στο ότι ο πληθυσμός σήμερα στο πολεοδομικό συγκρότημα αγγίζει το 1,3 εκατ. Λόγω έλλειψης σχεδιασμού, δημιουργούνται του κόσμου τα προβλήματα, για πολλούς λόγους.
Ο ένας είναι ότι δεν υπάρχει κανείς δήμος, που να είναι αυτοδύναμος. Ο κεντρικός δήμος, διαθέτει υπηρεσίες και εμπόριο, όχι όμως παραγωγή. Άλλοι, όπως η Καλαμαριά, έχουν εμπόριο, αλλά λίγες υπηρεσίες και ελάχιστη παραγωγή. Η τραγικότητα της έλλειψης σχεδιασμού στην ανάπτυξη της πόλης, καταδεικνύεται ιδιαίτερα από το γεγονός, ότι κατασκευάσθηκαν εργατικές κατοικίες στον Φοίνικα, με τους κατοίκους του να μεταβαίνουν στα δυτικά της πόλης για να εργαστούν.
Αλλά, και εκείνο που δεν προσέχθηκε ιδιαίτερα, είναι ότι η ελπίδα πως μετά από κάθε διάνοιξη οδού, περιφερειακής ή τοπικής, θα επιλυθεί ή θα ανακουφιστεί το κυκλοφοριακό, αποδείχθηκε μάταιη. Διότι, απλούστατα, η διάνοιξη οδών φέρνει ανθρώπους και αυτοκίνητα στην πόλη. Αυξάνει την κίνηση, δεν την μειώνει. Το είδαμε με την περιφερειακή οδό, η οποία ‘μπλοκάρει’ στις ώρες αιχμής και σχεδιάζεται τώρα άλλη, πιο βόρεια, που κι αυτή σε λίγα χρόνια δεν θα εξυπηρετεί. Η δυνατότητα της πόλης να επεκταθεί μόνον προς δύο πλευρές, είναι μια από τις μεγάλες αδυναμίες της.
Έτσι, τα σχέδια που καταρτίζονται από τους υποψηφίους, κατά κανόνα αποβλέπουν σε κάποια βελτίωση της παρούσας κατάστασης, με ελάχιστες αναφορές και προβλέψεις για το μέλλον. Πριν όμως δημιουργηθεί πόλη-τέρας, ας υπολογιστεί πόσους κατοίκους αντέχει, για να ζήσουμε κάποτε στοιχειωδώς ανθρώπινα.
Ο Μακεδών
Για την αντιγραφή «Σάρισσα»
