Αρχικά θα θέλαμε να ξεκαθαρίσουμε ότι ούτε απολογητές της 21ης Απριλίου είμαστε, ούτε μπορεί να κρίνουμε μια εποχή την οποία δεν ζήσαμε με ενεργό ρόλο στην κοινωνική ζωή. Ωστόσο αποτελεί γεγονός, ότι η γενιά του Πολυτεχνείου με τα τόσα "οράματα" παρέδωσε μια Ελλάδα χειρότερη από εκείνη που παρέλαβε. Αποτελεί ειρωνεία προς κάθε αγνό αγωνιστή της εποχής εκείνης, να βλέπει τον κάθε Λαλιώτη, Τζουμάκα και Δαμανάκη να τραγουδούν τραγούδια για τη φτώχεια, την επανάσταση και το λαϊκό κίνημα, όταν εκείνοι όχι μόνο εξαργύρωσαν τους αγώνες τους και καπέλωσαν τους αγνούς, αλλά...
ζουν μια ζωή που δεν συνάδει με τα τότε συνθήματα που εκφωνούσαν. Παρέλαβαν μια Ελλάδα με έλλειμμα Δημοκρατίας και παρέδωσαν μια χώρα με απίστευτο οικονομικό έλλειμμα, με ανεργία, με έλλειψη εθνικής πολιτικής και γεμάτη με λαθρομετανάστες. Έταξαν ψωμί και οδήγησαν στην φτώχεια. Όχι μόνο στην οικονομική φτώχεια, αλλά στην φτώχεια ιδεών, αξιών και προτύπων. Πτώχευσαν το πολιτικό σύστημα. Γι' αυτό και σήμερα μιλάμε για το τέλος της Μεταπολίτευσης.
