Απαγορεύτηκε η είσοδος της μετακλητής εκπαιδευτικού Στέλλας Μητσάκα στην Τουρκία, έπειτα από διακοπές που έκανε στην Ελλάδα, λόγω της ολιγωρίας των ελληνικών Αρχών.
Το ίδιο κινδυνεύουν να πάθουν και οι 14 άλλοι εκπαιδευτικοί που έχουν αποσταλεί από την ελληνική πολιτεία στην Κωνσταντινούπολη για να υπηρετήσουν την ομογενειακή εκπαίδευση.
Διαθέτουν υπηρεσιακό διαβατήριο, αλλά ταυτόχρονα και με βάση τους τουρκικούς νόμους, είναι υποχρεωμένοι να δηλώσουν την παρουσία τους στις τουρκικές Αρχές...
και να λάβουν άδεια διαμονής-παραμονής, όπως κάνουν όλοι οι ξένοι υπήκοοι που ζουν στην Τουρκία. Διαφορετικά είναι υποχρεωμένοι να κάνουν έξοδο από τη χώρα πριν λήξει το τρίμηνο για να μην είναι παράνομοι.
Η εν λόγω εκπαιδευτικός βγήκε από την Τουρκία ύστερα από παραμονή της πέραν του τριμήνου και καθώς δεν είχε ανανεώσει την άδεια διαμονής της, της απαγορεύτηκε νόμιμα η επάνοδός της.
Οι Τούρκοι δεν περιμένουν
Το ζητούμενο είναι ποιος ευθύνεται. Η εύκολη απάντηση είναι η ίδια. Η σωστότερη όμως είναι «το ελληνικό κράτος», το οποίο δεν αναλαμβάνει να ανανεώσει ή να μεσολαβήσει στην έκδοση αδειών από τις τουρκικές Αρχές. Κάτι που συμβαίνει με τους Τούρκους μετακλητούς, τους οποίους βοηθά στην έκδοση των σχετικών αδειών και διαδικασιών ενώπιον των ελληνικών Αρχών το τουρκικό προξενείο της Κομοτηνής.
Τι σημαίνει όμως «να μην έχει κάποιος άδεια παραμονής ή διαμονής σε κάποια χώρα και ιδιαίτερα στην Τουρκία»; Απλώς είναι «ανύπαρκτος». Και τι σημαίνει αυτό; Δεν μπορεί να ανοίξει τραπεζικό λογαριασμό, να έχει στο όνομά του τους λογαριασμούς ηλεκτρικού, νερού, τηλεφώνου, Ιντερνετ κ.λπ.
Σοβαρότερο όμως όλων είναι ότι στην περίπτωση που του γίνει έλεγχος στον δρόμο και διαπιστωθεί ότι είναι χωρίς άδεια διαμονής, θα ταλαιπωρηθεί για να διαπιστωθούν τα στοιχεία του, μπορεί να απελαθεί και ας φέρει υπηρεσιακό διαβατήριο. Ο αστυνομικός δεν γνωρίζει διαβατήριο, αλλά άδεια διαμονής (ικαμετγκιάχ).
Πώς λοιπόν όλα αυτά μπορούν να αποφευχθούν; Αν το ελληνικό κράτος αναλάβει να μεσολαβήσει στην έκδοση των σχετικών αδειών ή στο πλαίσιο της αμοιβαιότητας ταυτόχρονα με την είσοδο στις δύο χώρες των μετακλητών, οι χώρες υποδοχής να εκδίδουν και τις σχετικές άδειες παραμονής-διαμονής.
