19 Νοεμβρίου 2010

Μέθοδος πίεσης στην ελληνική πολιτεία, η υπαίθρια προσευχή

Ο νομικός ιστορικός Ιωάννη Σιδηράς χαρακτήρισε προμελετημένη την κίνηση αυτή με στόχο να εκτεθεί η χώρα στο εξωτερικό
Μία από τις δύο μεγαλύτερες γιορτές της ισλαμικής θρησκείας, το κουρμπάν μπαϊράμ, γιορτάζεται από μουσουλμάνους ανά τον κόσμο αυτές τις ημέρες. Ήθη, έθιμα και παραδόσεις τελούνται σε κλίμα πλήρης ανεξιθρησκίας στη Θράκη, όπου η τέλεσή τους είναι συνηθισμένο γεγονός, όπως και η ανταλλαγή ευχών και επισκέψεων μεταξύ μουσουλμάνων και χριστιανών. Στην Αθήνα του 2010 όμως...

... η πραγματοποίηση της προσευχής και το γεγονός ότι προκάλεσε αντιδράσεις, αποτέλεσε αφορμή για να ανοίξει η συζήτηση για την αναγκαιότητα ενός τεμένους.

Ο Ιωάννης Σιδηράς εκκλησιαστικός, ιστορικός, νομικός σχολίασε αυτή την πράξη τέλεσης υπαίθριας προσευχής ως ένα μέσο πίεσης προς τη χώρα μας, «η γιορτή κάθε θρησκευόμενου ανθρώπου είναι δικαίωμα αναφαίρετο, αυτό όμως δεν συνεπάγεται ότι μπορεί να γίνεται με την μορφή της λαϊκής μάζωξης ή της λαϊκής σύναξης και μάλιστα σε ένα τέτοιο κομβικό σημείο όπως είναι τα προπύλαια του πανεπιστημίου Αθηνών.

«Θα μπορούσαν κάλλιστα να προσευχηθούν ελεύθερα και αγόγγυστα όπως γίνεται μέχρι και τώρα στους χώρους στους οποίους όπως καλά ξέρουμε αλλά και η ελληνική πολιτεία γνωρίζει και είναι ιδιωτικοί χώροι, ενοικιασμένοι γι’ αυτό τον σκοπό. Κάποια στιγμή θα γίνει και το τέμενος στον Βοτανικό και θα μπορούν να τελούν εκεί τα θρησκευτικά τους καθήκοντα. Αυτή η μαζική αθρόα συγκέντρωση σε ένα τέτοιο κομβικό σημείο όπου βέβαια υπάρχει το πανεπιστημιακό άσυλο και από ότι πληροφορούμαστε δεν ακολουθήθηκε η νόμιμη διαδικασία σχετικά με την άδεια από την αστυνομία, ήταν προμελετημένη» θα πει.

Όλα αυτά αν ήταν ένας τρόπος ασκήσεων πιέσεων προς την ελληνική πολιτεία να επισπεύσει την κατασκευή του τεμένους. Παραμένει όμως μια άστοχη ενέργεια και η όλη κίνηση έφερε τα αντίθετα αποτελέσματα στην ελληνική κοινή γνώμη. «Κι εμένα προσωπικά με ξένισε να βλέπω το πρωί μιας καθημερινής ημέρας, να παρακωλύεται η συγκοινωνία στο κέντρο της Αθήνας και να τελούνται προσευχές με θρησκευτικό περιεχόμενο για μια θρησκευτική γιορτή. Δεν ασχολούμαστε με το ποια είναι αυτή η θρησκεία και ποια ήταν η γιορτή της ημέρας, όποια θρησκεία και αν είναι σε δημόσια συνάθροιση έχουμε συναντήσει ποτέ ορθόδοξους κληρικούς ή χριστεπώνυμο πλήρωμα να τελεί δημόσια προσευχή μέσα στους δρόμους; Ποτέ. Δικαιολογώ εν πολλοίς τις αντιδράσεις των απλών καθημερινών Αθηναίων πολιτών οι οποίοι σαφέστατα για πρώτη φορά ζουν τέτοια γεγονότα.

Η Ελλάδα κατά 95%-96% είναι χριστιανική χώρα με ορθόδοξο φρόνημα και είναι γεγονός ότι αυτά ξενίζουν. Θα έπρεπε βέβαια και ο κάθε αρμόδιος φορέας και παράγοντας να επιληφθεί το θέματος για να μην φτάσουμε σε τέτοιου είδους εικόνες που πρέπει να πω ότι σίγουρα μεταδόθηκαν και στο εξωτερικό με πολλαπλά μηνύματα και προπαγάνδας και άλλου είδους προβολής που μας εξέθεσαν και δημιούργησαν αυτή την εικόνα» κατέληξε.
Για την αντιγραφή ΠΑΡΜΕΝΙΩΝ