Όπως σε κάθε ανάλογη περίπτωση, μεταξύ άλλων ακούσαμε και διαβάσαμε στα διαγγέλματα και στις δηλώσεις των πολιτικών με αφορμή το ‘ΟΧΙ’, το αισιόδοξο μήνυμα ότι «οι Έλληνες εμπρός στον κίνδυνο ενώνονται», για να αντιμετωπίσουν τις δυσκολίες. Όπως έπραξαν και το 1940. Η φράση αυτή, έγινε ‘κοινωνικό στερεότυπο’, ένα αξίωμα δηλαδή, όπως στα μαθηματικά, που δεν έχει εξαιρέσεις και που πρέπει να λαμβάνεται ως σταθερό δεδομένο για τις περαιτέρω αναλύσεις, χωρίς να απαιτείται η δια της λογικής επιβεβαίωση. Δεν είναι όμως έτσι. Το...
... επιχείρημα δεν εδράζεται στην αλήθεια. Η εθνική ενότητα εμπρός στον κίνδυνο ούτε είναι αυτονόητη, ούτε αποκλειστικό προτέρημα των Ελλήνων.
Ως προς το δεύτερο κατ’ αρχήν, η ενότητα της ομάδας παρατηρείται σε όλους τους λαούς, αλλά και στα ζώα ακόμη. Όταν ενώνεται ο ελληνικός λαός γιατί να μην ενώνεται ομοιότροπα και ο αντίπαλός του; Ποια, επομένως η ιδιαιτερότητα και ποιο το πλεονέκτημα; Κυρίως όμως, εκείνο που είναι αναληθές, είναι ότι η ενότητα επέρχεται ‘αυτονόητα’. Δεν υπήρχε κίνδυνος κατά το 1944 έως το 1949 στην Ελλάδα; Γιατί δεν ήσαν ενωμένοι οι Έλληνες; Όμως, ίδιος λαός που αλληλοσφαζόταν, ήταν ενωμένος λίγα χρόνια πριν, το 1940.
Δεν υπήρχε κίνδυνος το 1922, κατά τη Μικρασιατική καταστροφή; Το μίσος των δυο παρατάξεων δεν οδήγησε στο Διχασμό και στη ντροπιαστική ήττα; Όμως, ο ίδιος λαός, η ίδια πολιτική και στρατιωτική ηγεσία, οδήγησε τον ελληνισμό στο θρίαμβο των Βαλκανικών Πολέμων, λίγα χρόνια πριν. Δεν υπήρχε κίνδυνος το 1827, όταν κλείστηκε στη φυλακή ο αρχιστράτηγος Κολοκοτρώνης, ενώ ο Ιμπραήμ κατέκαιγε την Πελοπόννησο και η Επανάσταση αποτύγχανε; Όμως, ο ίδιος λαός και οι ίδιοι ηγέτες τον οδήγησαν σε ανεπανάληπτες νίκες εναντίον μιας αυτοκρατορίας το 1821.
Πολλές άλλες περιπτώσεις θα μπορούσε κάποιος να αναφέρει. Δεν χρειάζεται όμως, διότι γίνεται αμέσως γίνεται κατανοητό από τα παραπάνω, ότι η ‘εθνική ενότητα’ επιτυγχάνεται μόνον υπό προϋποθέσεις. Είναι υπαρκτή όταν υπάρχει ηγεσία ενωμένη, την οποία εμπιστεύεται ο λαός. Όταν υπάρχει όραμα με ορατές τις δυνατότητες υλοποίησής του. Όταν οι εκπρόσωποι του λαού πράγματι τον υπηρετούν. Όταν διαπαιδαγωγείται με αρχές, που αποδεδειγμένα οδηγούν σε αξιοπρεπή ζωή.
Τότε ο λαός, αυτοβούλως θα υποστεί τις θυσίες και θα ακολουθήσει τους ηγέτες του στο δρόμο που χάραξαν, και τότε η ενότητα θα είναι πραγματοποιήσιμη. Αλλιώς, θα είναι μόνο σύνθημα για παρηγοριά.
Ο Μακεδών
Για την αντιγραφή «Σάρισσα»
