Πάγιο αίτημα των Τούρκων -μέχρι και πριν από μια δεκαετία- ήταν η δημιουργία δύο κρατών στη Μεγαλόνησο. Το αίτημά τους αυτό απορριπτόταν μετά βδελυγμίας τόσο από την Αθήνα, όσο και από τη Λευκωσία, παρά το ότι το σύνθημα της δεκαετίας του ’50 «η Κύπρος είναι ελληνική» αντικαταστάθηκε από «ενιαία και ανεξάρτητη Κύπρος». Μετά την είσοδο όμως της Κύπρου στην Ε.Ε. άρχισε αργά-αργά να διαμορφώνεται μια νέα...
... κατάσταση, μέχρι σημείου αντιστροφής των ρόλων. Οι Κύπριοι κατ’ αρχάς, απέρριψαν μεν το σχέδιο Ανάν, αλλά από την επομένη διετύπωναν φόβους ότι κάποιο άλλο παρόμοιο θα επιχειρηθεί να τους επιβληθεί. Οι δε φόβοι τους συνίστανται στους εξής δύο, κυρίως, λόγους.
Ο πρώτος είναι ότι θα καταλυθεί ουσιαστικά η ανεξαρτησία τους, με την τοποθέτηση τριών αλλοδαπών δικαστών, που θα αποφασίζουν αυτοί σε περίπτωση διαφωνίας των δύο κοινοτήτων, που θα συγκυβερνούσαν. Ο δεύτερος έχει σχέση με την πληθυσμιακή αλλαγή, που φέρνει την ελληνική κοινότητα σε δυσχερή θέση. Ο αριθμός των εποίκων που μετέφεραν οι Τούρκοι στο νησί, πρέπει να είναι κατά πολύ μεγαλύτερος από τον ανακοινωθέντα. Σε έρευνα που έγινε πρόσφατα, διαπιστώθηκε ότι στα Κατεχόμενα πωλούνται καθημερινά 700.000 περίπου ψωμιά! Ένας αριθμός (άγνωστος) από αυτά πωλείται νόμιμα ή παράνομα στις ελεύθερες περιοχές, λόγω χαμηλότερης τιμής. Σε παλαιότερο δημοσίευμα της εφημ. «Σημερινή» (30.1.2009) υπολογίστηκε ότι πρόκειται για δέκα χιλιάδες ψωμιά. Ας είναι 50.000. Τα άλλα, που διατίθενται στα Κατεχόμενα, υποδηλώνουν ότι ο πληθυσμός τους ανέρχεται σε πολλές εκατοντάδες χιλιάδες Τούρκους.
Σε μια ενιαία και ανεξάρτητη Κύπρο, με ελεύθερη φυσικά τη διακίνηση, και με δεδομένο ότι οι μουσουλμάνοι έχουν υψηλά ποσοστά γεννητικότητας, είναι φυσικό οι Ελληνοκύπριοι να φοβούνται ότι σε λίγα χρόνια θα αποτελούν μειοψηφία στο νησί, από εκεί που αποτελούσαν το 82%. Αυτοί είναι οι λόγοι που -ψιθυριστά ακόμη- αρχίζουν συζητήσεις, μήπως η διχοτόμηση, εδώ που έφτασε το θέμα, είναι η λύση που υπακούει στο «μη χείρον, βέλτιστον». Και δεν την επιζητούσε κατά τη δεκαετία που διέρρευσε η Τουρκία, για τους προφανείς λόγους που αναφέρθηκαν παραπάνω.
Τελευταία όμως ακούγονται περίεργες φωνές, που απαιτούν προσεκτική μελέτη για να διαπιστωθεί αν είναι ειλικρινείς ή τίθενται εν είδει εκβιαστικών διλημμάτων προς την ελληνική πλευρά. Η μεν Τουρκία απειλεί με τη δημιουργία δύο κρατών στο νησί -ενώ αποφεύγει να ζητήσει από τις μουσουλμανικές χώρες την αναγνώριση ως ιδιαίτερου κράτους τα Κατεχόμενα-, στη δε Βρετανία εκφράστηκαν περίεργες απόψεις από τον πρώην Υπ. Εξωτερικών και Κοινοπολιτείας, Εργατικό βουλευτή Τζάκ Στρο, ο οποίος σε άρθρο του στους Τάιμς του Λονδίνου, απαίτησε λύση διχοτόμησης.
Στη Βουλή των Κοινοτήτων του Λονδίνου όμως, έλαβε χώρα συζήτηση, πριν από μια εβδομάδα, για το Κυπριακό, όπου ομόφωνα, Εργατικοί και Συντηρητικοί, καταφέρθηκαν κατά της Τουρκίας για τη συνεχιζόμενη κατοχή, τον εποικισμό, καταπάτηση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και για πλήθος άλλων αδικημάτων. Επέκριναν όμως έντονα, όπως μετέδωσε η Φανούλα Αργυρού σε κυπριακά Μέσα, και τον Τζακ Στρο, μέχρι σημείου να διερωτηθούν βουλευτές μήπως πληρώθηκε από τους Τούρκους!
Το δυστύχημα είναι, ότι όχι μόνον δεν υπάρχει σύμφωνη γνώμη κυπριακών και ελλαδικών πολιτικών φορέων επί της ακολουθητέας γραμμής, αλλά είναι αμφίβολο και αν υπάρχει κάποια γραμμή. Μάλλον εφαρμόζουμε την ελληνική πρωτοτυπία «βλέποντας και κάνοντας».
Ο Μακεδών
Για την αντιγραφή «Σάρισσα»
