Σε κάθε εθνική εκλογική αναμέτρηση, λέμε ότι στείλαμε μήνυμα και μας λένε ότι το έλαβαν. Φαίνεται όμως, ότι το μήνυμα που στέλνουμε είτε είναι ασαφές, είτε δεν το λαμβάνουν καθόλου υπόψη. Διότι χρόνια τώρα, υπάρχει αναντιστοιχία μεταξύ της λαϊκής επιθυμίας που καταγράφεται στο μήνυμα, και της εφαρμοζόμενης πολιτικής από τους παραλήπτες. Στις αυτοδιοικητικές εκλογές όμως, το μήνυμα πρέπει να είναι συγκεκριμένο και αποφορτισμένο από ιδεολογικές κοσμοθεωρήσεις. Ποιο είναι λοιπόν το μήνυμα που στείλαμε εχθές; Φαίνεται ότι...
... δεν ήταν ένα αλλά δύο. Το πρώτο έχει σχέση με την μεγάλη αποχή. Αυτή, μπορεί να ερμηνευθεί με πολλούς τρόπους, ανάλογα με την οπτική γωνία που βλέπει ο καθένας τα πράγματα, ή με τη μέθοδο που επιλέγει για να εξάγει ευνοϊκά συμπεράσματα. Το θέμα της αποχής όμως, ας το συζητήσουμε άλλη φορά. Το δεύτερο μήνυμα όμως, είναι σαφές και είναι ανησυχητικό. Διότι αναγγείλαμε την άρνησή μας σε οποιαδήποτε αλλαγή μιας κατάστασης, την οποία καταγγέλλουμε ολημερίς, ως υπαίτια των δεινών που επιφέρει ο τρόπος άσκησης της αυτοδιοικητικής εξουσίας.
Δεχθήκαμε κομματικούς υποψηφίους, την ώρα που απαιτούσαμε ανεξάρτητη αυτοδιοίκηση, απαλλαγμένη από κομματικούς εναγκαλισμούς. Νομιμοποιήσαμε το υπάρχον πελατειακό σύστημα, το οποίο σύμπαντες καταγγέλλουμε. Ψηφίσαμε, χωρίς καν να γνωρίζουμε το πρόγραμμα των συνδυασμών που κατήλθαν στις εκλογές. Ίσως, οι μόνοι που ασχολήθηκαν μ’ αυτό, είναι οι συντάκτες του, και οι τυπογράφοι που το τύπωσαν. Υποτίθεται, όμως, ότι η επιλογή μας έγινε επί του προγράμματος, και της προσωπικότητας του υποψηφίου.
Όχι μόνον αδιαφορήσαμε για την εικόνα της γειτονιάς μας -αυτήν που περιδιαβαίνουμε ολημερίς και βλέπουμε τις ατέλειές της-, αλλά ξαναδώσαμε εκ νέου την υποστήριξή μας σ’ αυτούς, από την άσκηση εξουσίας των οποίων δεν ήμασταν ικανοποιημένοι. Υπακούσαμε στις εντολές του κόμματός μας, οι οποίες πολλές φορές δεν συμφωνούσαν με τις δικές μας προσδοκίες.
Δεν απαιτήσαμε επίσης, την εφαρμογή των νόμων -γραπτών και άγραφων-, ως προς την υποχρέωση για λογοδοσία των αυτοδιοικητικών αρχόντων. Στην αγορά της Αθήνας, όπου θεσμοθετήθηκε η δημοκρατία, ο αποχωρών έπρεπε να λογοδοτήσει ενώπιον των συμπολιτών του, όχι μόνο για τα δημόσια έργα του, αλλά και για την ατομική και οικογενειακή του κατάσταση. Ακόμη και για το ύψος των προσωπικών δαπανών του.
Παρόλα αυτά, και παρόλο ότι οι ελληνικές ανεξάρτητες αρχές πιστοποιούν, ότι το μεγαλύτερο έλλειμμα διαφάνειας στο δημόσιο παρατηρείται στην τοπική αυτοδιοίκηση, όχι μόνον δεν έγινε -ούτε το ζητήσαμε- λογοδοσία, αλλά και δεν λάβαμε υπόψη μας το γνωστό «η γυναίκα του Καίσαρα δεν φθάνει να είναι τίμια, αλλά πρέπει και να φαίνεται ότι είναι». ΄Όπως δείχνουν τα πράγματα, επιμένουμε στη διατήρηση καταστάσεων οι οποίες δεν μας ικανοποιούν, αναδεικνύουμε εκ νέου πρόσωπα τα οποία άνωθεν μας επιβάλουν, και από σήμερα θα αρχίσουμε την άσκηση αρνητικής κριτικής, προς αυτούς τους οποίους εμείς επιλέξαμε.
Τίποτε από όλα τα παραπάνω είναι περίεργο και πρωτόφαντο. Το είπε άλλωστε ο Πλάτων: «κάθε λαός είναι άξιος της ηγεσίας του».
Ο Μακεδών
Για την αντιγραφή «Σάρισσα»
