12 Οκτωβρίου 2010

Βάσος Λυσσαρίδης: «Ναι, είμαι αδιόρθωτος εθνικιστής»!

Κανείς δεν μπορεί να αμφισβητήσει τις δημοκρατικές ευαισθησίες του π. Προέδρου της ΕΔΕΚ και συνεργάτη του Γρίβα-Διγενή την εποχή της ΕΟΚΑ, κ. Βάσου Λυσσαρίδη. Γι’ αυτό και παραθέτουμε αυτούσιο το παρακάτω κείμενό του:...

... Θέλουμε φιλικές σχέσεις με την Τουρκία; Θέλουμε φιλικές σχέσεις με όλους. Όμως επαναλαμβάνω, ότι μονόπλευρη φιλία ισοδυναμεί με δουλεία.
Φιλία και κατοχή είναι έννοιες ασυμβίβαστες.
Φιλία και απόφαση εθνοσυνέλευσης για casυs belli είναι έννοιες ασυμβίβαστες. Φιλία και καταπίεση στη βάση εθνικότητας ή θρησκείας είναι έννοιες ασυμβίβαστες.
Αγαπούμε κάθε λαό. Και τον Τουρκικό. Μισούμε κάθε καταπίεση.
Και δεν θα μας τρομοκρατήσουν οι χαρακτηρισμοί.
Αν εθνικισμός είναι ν' αγαπάς κάθε λαό, αλλά και τον δικό σου,
Αν εθνικισμός είναι να μην προσυπογράφεις απεμπόληση πατρογονικών εστιών και δικαιωμάτων,
Αν εθνικισμός είναι να μη συμβιβάζεσαι με μισή πατρίδα και μειωμένη αξιοπρέπεια,
Αν εθνικισμός είναι να απαιτείς ν' απαλλάξεις τον Πενταδάκτυλο από τους ήλους της κατοχικής σημαίας,
Αν εθνικισμός είναι να σέβεσαι όλες τις σημαίες, όταν όμως κυματίζουν στη δική τους πατρίδα,
Αν εθνικισμός είναι ν’ απαιτείς οι εκκλησίες να μη μετατρέπονται σε στάβλους,
Αν εθνικισμός είναι να είσαι έτοιμος να θυσιαστείς σ' όποιον αγώνα έξω από τα σύνορά σου για λευτεριά και δικαιοσύνη κάθε λαού, αλλά και να πεθάνεις χίλιες φορές για την ελευθερία του δικού σου λαού,
Τότε δηλώνω αδιόρθωτος εθνικιστής και εκλιπαρώ τους συνετούς της παράδοσης να με συγχωρέσουν.
Εγώ δεν τους συγχωρώ.
Το παραπάνω κείμενο, που απαντά και σε γνωστούς κουλτουριάρηδες ‘προοδευτικούς’, που αμπελοφιλοσοφούν στα μπαράκια, είναι η κατάληξη της, όπως πάντα, γεμάτης πάθος ομιλίας του αγέραστου επαναστάτη Βάσου Λυσσαρίδη. Ας αντιληφθούν κάποιοι, ότι ο πατριωτισμός δεν είναι ασυμβίβαστος με τις πράγματι προοδευτικές ιδέες. Με το διεθνισμό πάσης φύσεως δεν συμβιβάζεται. Και ο διεθνισμός, είτε είναι κόκκινος είτε είναι μαύρος, έχει τον ίδιο στόχο. Την απεθνοποίηση των λαών και την ένταξή τους σ’ ένα παγκοσμιοποιημένο καπιταλιστικό σύστημα. Κάποιοι το υπηρετούν συνειδητά. Κάποιοι από αφέλεια. Όπως και αν έχει, βλάπτουν αυτήν τη ράτσα, που ο Καζαντζάκης θεωρεί ότι έχουμε χρέος να την υπηρετούμε.
«Σάρισσα»