Βρισκόμαστε, ακόμα, στην άκρη της παγκόσμιας χρηματοπιστωτικής αβύσσου, του "μεγάλου χρέους" και της οικονομική κρίσης, όπου τα έθνη είναι βυθισμένα σε ακραία χρέη, αρχίζοντας να εφαρμόζουν τα μέτρα «δημοσιονομικής λιτότητας», για να μειώσουν τα ελλείμματά τους, τα οποία θα οδηγήσουν τελικά στη συστηματική παγκόσμια κοινωνική γενοκτονία. Η μεσαία τάξη εξαφανίζεται και τα κοινωνικά θεμέλια, στα οποία στηρίζονταν τα έθνη, πλέον καταρρέουν. Πώς φτάσαμε ως εδώ; Ποιος μας έφερε εδώ; Στο επίκεντρο της παγκόσμιας πολιτικής οικονομίας είναι...
... το κεντρικό τραπεζικό σύστημα. Οι κεντρικές τράπεζες είναι υπεύθυνες για την εκτύπωση νομίσματος ενός έθνους και τον καθορισμό των επιτοκίων, με αποτέλεσμα τον προσδιορισμό της αξίας του νομίσματος.
Αυτό θα πρέπει χωρίς αμφιβολία να είναι το προνόμιο μιας εθνικής κυβέρνησης, όμως, οι κεντρικές τράπεζες έχουν ιδιαίτερα παραπλανητικό χαρακτήρα, βάσει του οποίου ενώ είναι διαποτισμένες με την κυβερνητική αρχή, στην πραγματικότητα ανήκουν και διευθύνονται από μεγάλες παγκόσμιες τράπεζες και επομένως το κέρδος- αναζητείται στα ιδρύματα.
Πώς οι κεντρικές τράπεζες αποκομίζουν κέρδη; Η απάντηση είναι απλή: Οι τόκοι για το χρέος. Τα δάνεια λαμβάνονται, καθορίζονται τα επιτόκια και υπάρχουν κέρδη. Πρόκειται για ένα σύστημα του χρέους. Η αυτοκρατορική οικονομία, σε όλο της το μεγαλείο!
ΠΑΡΜΕΝΙΩΝ