Την ώρα που βαθύς ύπνος κυριεύει τους ημετέρους αρμοδίους για τα όσα συμβαίνουν στη Θράκη, οι Βούλγαροι ανησυχούν και επιχειρούν να περιορίσουν την ισχύ των μουσουλμάνων της χώρας τους, που είναι εκατοντάδες χιλιάδες και αναγνωρισμένοι ως κοινότητα, με το ‘Τουρκικό Κόμμα’ να συγκυβερνά στην προ-Μπορίσοφ εποχή. Στο πλαίσιο των ενεργειών τους, σκοπεύουν και στον εκβουλγαρισμό των Πομάκων της Βουλγαρίας, που κάποιες πηγές τους ανεβάζουν σε 150-200.000. Δεν αρκούνται όμως σ’ αυτό, αλλά διεκδικούν και τους Πομάκους της Ελλάδας! Είναι χαρακτηριστικό, ότι...
... πρόσφατο ρεπορτάζ της βουλγαρικής εφημερίδας ‘Σέγκα’ (1.10.2010) φέρει τον τίτλο: «Αντιστέκονται απεγνωσμένα στον εκτουρκισμό οι Βούλγαροι Πομάκοι στην Ελλάδα»!
Στο εν λόγω ρεπορτάζ γίνεται λόγος για «μουσουλμάνους βουλγαρόφωνους, των οποίων η πίστη είναι το Ισλάμ αναμεμιγμένο με χριστιανικά και ειδωλολατρικά στοιχεία». Παραθέτει και δήλωση του κ. Αχμέτ Ιμάμ, εκδότη της πομάκικης εφημερίδας της Ξάνθης ΄Ζαγάλισα’ «Οι Έλληνες μέσα σε 50 χρόνια μας έκαναν Τούρκους, ενώ οι Τούρκοι πέντε αιώνες δεν μπόρεσαν να μας κάνουν»! Μια άλλη δήλωση που φέρεται ότι έκανε («οι Πομάκοι θέλουν να διατηρήσουν τη σλαβική-βουλγαρική γλώσσα, που είναι η μητρική τους») μάλλον παραποιήθηκε. Ίσως ο κ. Αχμέτ Ιμάμ, μίλησε για την επιθυμία τους να διατηρήσουν την πομάκικη γλώσσα. Άλλωστε, στο τελευταίο τεύχος της ‘Ζαγάλισα’ αναγράφεται με μεγάλα στοιχεία «…εμείς οι Πομάκοι ανήκουμε στο Ελληνικό έθνος και είμαστε αναπόσπαστο κομμάτι του Ελληνικού λαού».
Γεγονός είναι πάντως, ότι με τη χάραξη των συνόρων το 1913, χωρίστηκαν οικογένειες, με αποτέλεσμα να ζουν στη Βουλγαρία Πομάκοι, που έχουν συγγενείς στην ελληνική πλευρά. Φαινόμενο, που παρατηρείται άλλωστε σε όλο το μήκος των ελληνικών συνόρων με τους βόρειους γείτονες.
Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι θα έχουμε σε λίγο καιρό με τους Βουλγάρους, το ίδιο πρόβλημα που έχουμε τώρα με τους Τούρκους. Η συνειδητή εγκατάλειψη των Πομάκων από την ελληνική πολιτεία, τους υποχρεώνει να απευθύνονται στους ανθρώπους του Τουρκικού Προξενείου, για να διεκπεραιώσουν ακόμη και μια απλή υπόθεσή τους. Τώρα δε, με τη δημιουργία συνοριακού σταθμού στα ελληνοβουλγαρικά σύνορα, σ’ εκείνη την περιοχή, διευκολύνεται η επικοινωνία, αλλά και η βουλγαρική προπαγάνδα στους 35-50.000 Πομάκους της ελληνικής πλευράς.
Αν εξακολουθήσει η πολιτεία να εφαρμόζει πολιτική εκτουρκισμού των Πομάκων, τότε είναι βέβαιο πως όσοι Πομάκοι αρνηθούν να καταστούν Τούρκοι, θα προσβλέπουν στη βουλγαρική βοήθεια, με δυσμενείς συνέπειες για τη χώρα μας, σ’ ένα ακόμη μέτωπο. Υπάρχει όμως ακόμη καιρός, αφού οι Πομάκοι επιμένουν. Σε επιστολή διαμαρτυρίας του ‘Πολιτιστικού Συλλόγου Πομάκων νομού Ξάνθης’, προς την κυβέρνηση, με τίτλο ‘Δεν θέλουμε να μάθουμε τουρκικά κύριε πρωθυπουργέ’, τονίζουν μεταξύ άλλων:
«Το ελληνικό κράτος, παραβιάζοντας θεμελιώδη δικαιώματα που παρέχει το Σύνταγμά του και οι ευρωπαϊκές Συνθήκες, αλλά και τα άρθρα 40 και 45 της Συνθήκης της Λοζάνης, στερεί από μας και τα παιδιά μας όχι μόνο το δικαίωμα της εκπαίδευσης στη μητρική μας γλώσσα, αλλά ακόμη και το πλέον στοιχειώδες δικαίωμα της αποκλειστικής εκπαίδευσης στην επίσημη γλώσσα του, την ελληνική, και μας επιβάλλει την υποχρεωτική εκπαίδευση σε μία ξένη γλώσσα, την οποία δεν μιλούμε και δεν επιθυμούμε να χρησιμοποιούμε, δηλαδή την τουρκική».
Καταλήγουν δε: «Εδώ και πολλές δεκαετίες συντελείται εις βάρος μας μία μορφωτική, γλωσσική και πολιτισμική γενοκτονία. Μία γενοκτονία εις βάρος μας, που έχουμε το θάρρος να αυτοπροσδιοριζόμαστε ως Πομάκοι της Ελλάδας και όχι Τούρκοι».
Ο Μακεδών
Για την αντιγραφή «Σάρισσα»
