Μέλος της διευθύνουσας επιτροπής της Λέσχης Μπίλντεμπεργκ, μέλος της επίλεκτης Ομάδας των ‘30’ που δημιούργησε το ίδρυμα Ροκφέλερ, βετεράνος του ΔΝΤ, δημιουργός της “Ευρώπης των τραπεζών“, που ίδρυσε η Συνθήκη του Μάαστριχτ, ο Ιταλός Tommaso Padoa-Schioppa, που διορίστηκε στη θέση “οικονομικού συμβούλου” του Γ. Α. Παπανδρέου, μόνο “κεντροαριστερός χαφ”, όπως τον παρουσίασε μερίδα του ελληνικού τύπου, δεν μπορεί να θεωρηθεί, ενώ είναι τελείως αμφίβολο αν, ένας άνθρωπος με αυτές τις διασυνδέσεις και τον διεθνή ρόλο, έρχεται ως απλός σύμβουλος στο Μέγαρο Μαξίμου. Ο κ. Σκιόπα είναι ένα πολύ κεντρικό πρόσωπο της πιο “σκληρής”, “αντιδραστικής” θα λέγαμε κάποτε πτέρυγας του παγκόσμιου οικονομικού κατεστημένου, της “Αυτοκρατορίας της Παγκοσμιοποίησης”, μιας...
... παγκόσμιας “Aριστοκρατίας του Χρήματος”, αυτής ακριβώς που επετέθη στη χώρα μας από το περασμένο φθινόπωρο, σε μια προσπάθεια να μεταβάλλει την Ελλάδα σε πεδίο δοκιμής για την καταστροφή του ευρωπαϊκού κοινωνικού κράτους, δηλαδή του πολιτισμού μας, και του κράτους-έθνους, δηλαδή της δημοκρατίας.
Διερωτάται κανείς για τους λόγους που επέβαλαν στον και Πρόεδρο της Σοσιαλιστικής Διεθνούς τον διορισμό ενός τέτοιου προσώπου. Η τοποθέτηση του Ιταλού συμβούλου είναι η τελευταία σε μια “απόβαση” ξένων συμβούλων στην Ελλάδα, που αφορά σχεδόν όλους τους τομείς κυβερνητικής και κρατικής δράσης και δεν έχει προηγούμενο στην Ε.Ε., αλλά και στη νεότερη ελληνική ιστορία, με εξαίρεση πολύ “ειδικές” και “σκοτεινές” περιόδους της. Ορισμένοι μάλιστα σχολιαστές ακόμα και του κατεστημένου και μάλλον φιλοκυβερνητικού τύπου έθεσαν ήδη ζητήματα λειτουργίας πολιτεύματος, κρατικής ασφάλειας, εθνικής ανεξαρτησίας. Το κλασικό ερώτημα “Ποιος κυβερνά αυτό τον τόπο;” επανέφερε από τις στήλες της Ελευθεροτυπίας ο Κώστας Τσουπαρόπουλος. Σε ποιόν ανήκει η Ελλάδα, ρώτησε από το Βήμα ο Δημήτρης Ψυχογιός. Για τη “Διεθνή των Συμβούλων”, έκανε λόγο σκωπτικά ο Ιορδανίδης της Καθημερινής. Ακόμα και κυβερνητικά στελέχη διερωτώνται π.χ. από πού πηγάζει η εμπιστοσύνη που φαίνεται να έχει ο Πρωθυπουργός σε αυτή τη στρατιά παράξενων “ειδικών”.
Η εμφάνιση αυτών των δεκάδων συμβούλων έχει ακόμα μεγαλύτερη σημασία γιατί κανείς δεν φαίνεται, ούτε στο κόμμα, ούτε στο κράτος να επιτελεί ουσιαστικά καθήκοντα σχεδιασμού. Οι υποτιθέμενοι σύμβουλοι δεν βοηθάνε επομένως ένα οποιοδήποτε ελληνικό, εθνικό σχέδιο να πραγματοποιηθεί – σχεδιάζουν και αποφασίζουν οι ίδιοι. Μακάρι να λαθεύουμε, αλλά με δεδομένο το ποιοι είναι αυτοί οι σύμβουλοι, τις απόψεις και τις εθνικότητές τους, μοιάζει η Ελλάδα να έχει επιλεγεί ως είδος “αποικίας” της (αγγλοσαξωνικής και αμερικανοεβραϊκής κυρίως) “Παγκοσμιοποίησης”, χώρος ενός σημαντικού πειράματος για την εξέλιξη των ανθρώπινων πολιτικών δομών.
Σκιόπα – ο άνθρωπος που καταστρέφει τις κυβερνήσεις που συμμετέχει…
Για να ξαναγυρίσουμε στον κ. Σκιόπα, η μόνη σχέση του με την “κεντροαριστερά”, αν οι όροι έχουν πια κάποια σημασία σε αυτές τις εποχές της μεγάλης παρακμής, κατάπτωσης και εκφυλισμού, είναι ότι υπηρέτησε ως Υπουργός Οικονομικών του Ρομάνο Πρόντι. Αυτός είναι κάποιο είδος “κεντροαριστερού”, φοβούμεθα όμως ότι τον χαρακτηρίζει πολύ περισσότερο η προϋπηρεσία του στην διαβόητη Goldman Sachs.
Να θυμίσουμε στο σημείο αυτό ότι η Τράπεζα αυτή, πρωτεργάτης των μεγαλύτερων καταστροφών της παγκόσμιας οικονομικής ιστορίας, κατάφερε το περασμένο φθινόπωρο το ακατόρθωτο: να είναι, με το αζημίωτο, ο κεντρικός σύμβουλος της Ελλάδας για θέματα χρέους και ιδιωτικοποιήσεων, ο κύριος συνομιλητής του Πρωθυπουργού και της κυβέρνησης, και, ταυτόχρονα, ο αρχιτέκτων της κερδοσκοπικής επίθεσης στην αγορά CDS εναντίον της Ελλάδας! Η ελληνική κυβέρνηση πληροφορήθηκε με έξη μήνες καθυστέρηση τον ρόλο της, ακόμα και τότε όμως τοποθέτησε τον άνθρωπό της, τον κ. Χριστοδούλου, αν και τελούντα υπό έρευνα από τις αρχές των ΗΠΑ, ως επικεφαλής του Οργανισμού Διαχείρισης του Δημοσίου Χρέους.
Ως Υπουργός του Πρόντι, ο Σκιόπα έκανε ότι μπορούσε για να εξυπηρετήσει τα συμφέροντα των Τραπεζών, εφαρμόζοντας ένα πρόγραμμα λιτότητας και δημοσιονομικής εξυγίανσης που κατέστρεψε την ιταλική κεντροαριστερά και κατέστησε τον Μπερλουσκόνι αναμφισβήτητο κυρίαρχο της ιταλικής πολιτικής σκηνής. Πρόλαβε πάντως, προτού… συντρίψει την κυβέρνηση στην οποία συμμετείχε, να αυξήσει το όριο συνταξιοδότησης, να παγώσει τους μισθούς, να μετατρέψει δεκάδες χιλιάδες μόνιμες θέσεις εργασίας σε προσωρινές συμβάσεις, να μειώσει τη χρηματοδότηση των ασφαλιστικών ταμείων και τις κοινωνικές δαπάνες και να θεσμοθετήσει πάνω από 60 νέους φόρους. Προσπάθησε, χωρίς να το καταφέρει, να καταργήσει τις συλλογικές συμβάσεις και να πουλήσει την Αλιτάλια.
Οι λονδρέζικοι Φαϊνάνσιαλ Τάιμς τον χαρακτήρισαν ως τον χειρότερο Υπουργό Οικονομικών της Ευρώπης! Όσο για την ιταλική Τζορνάλε μας προειδοποίησε κι αυτή με σαφήνεια: «Δεν θα πάρει πολύ στους Έλληνες για να ανακαλύψουν ότι ο Σκιόπα δεν είναι ο Προμηθέας που χαρίζει τη φωτιά της ανάκαμψης, αλλά η Άτροπος, η Μοίρα που κόβει το νήμα της οικονομικής επιβίωσης. Αν δεν τον ξαναβάλουν στο πρώτο καράβι να τον στείλουν πίσω… μπορεί να φτάσει η στιγμή που θα γίνει ο τάφος των ελληνικών πορτοφολιών». Με τον Σκιόπα να ενισχύει τις ντόπιες προσπάθειες, σε λίγο δεν θα φτάνουν τα παγκάκια και τα πευκάκια της Ελλάδας για τους συνταξιούχους και τους ανέργους της…
…Και τοποτηρητής της Διεθνούς των Τραπεζών
Ο κ. Σκιόπα όμως δεν είναι ένας κοινός νεοφιλελεύθερος διαχειριστής. Συμμετέχει στο επιτελείο των πιο αντιδραστικών παγκόσμιων θεσμών, που επιδιώκουν και ουδόλως το κρύβουν την οικοδόμηση μιας νέας παγκόσμιας τάξης, με την κατάργηση του έθνους-κράτους, που συνιστά το μόνο υπαρκτό πλαίσιο άσκησης δημοκρατίας, και την απόδοση της αρμοδιότητας οικονομικής πολιτικής σε υπερεθνικούς οργανισμούς που εκπροσωπούν την ολιγαρχία του χρήματος, σε τράπεζες και σε επιχειρήσεις. Για τους Ρότσιλντ, Ροκφέλερ κλπ., η δημοκρατία, όση υπήρξε τέλος πάντων μετά τη Γαλλική Επανάσταση, ήταν τελικά μια … δυσάρεστη παρένθεση, που καιρός είναι να κλείσει.
Ο κ. Σκιόπα υπήρξε εκ των πρωτεργατών της ευρωπαϊκής νομισματικής ενοποίησης τύπου Μάαστριχτ, στο κέντρο της οποίας βρίσκεται η εγγύηση των αποδόσεων του χρηματιστικού κεφαλαίου και η απαγόρευση κεϋνσιανών διορθώσεων και πολιτικών, που θα μπορούσαν να ενοχλήσουν τους εκπροσώπους της πιο τερατώδους και ολοκληρωτικής ολιγαρχίας του Χρήματος, που εμφανίστηκε σε όλη την Ιστορία του ανθρώπινου γένους. Το Μάαστριχτ, όπως έχουμε τώρα την ευκαιρία να διαπιστώσουμε, συνιστά την πιο ακραία, εξτρεμιστικά μονεταριστική και νεοφιλελεύθερη οικονομική δομή που δημιουργήθηκε ποτέ στην ιστορία. Αυτή η δομή, μαζί με τη θεσμοποίηση της απόλυτης ελευθερίας των ροών κεφαλαίου και εμπορευμάτων, επιβάλει την κατεδάφιση του ευρωπαϊκού κοινωνικού κράτους, δηλαδή του πολιτισμού.
Εκτός από πρωτεργάτης του Μάαστριχτ και βετεράνος του ΔΝΤ, ο “Ιταλός φίλος” του Γιώργου Παπανδρέου, διαθέτει και πολλές άλλες ενδιαφέρουσες ιδιότητες. Είναι μέλος της οργανωτικής επιτροπής της Λέσχης Μπίλντεμπεργκ, που αποσκοπεί στην εδραίωση της αμερικανικής ηγεμονίας παγκοσμίως, δια της υποταγής της Ευρώπης στις ΗΠΑ και δια της διεθνούς επικράτησης των νεοφιλελεύθερων δογμάτων.
Είναι επίσης ένας από τους Τριάντα.
Η Ομάδα των Τριάντα: Διευθυντήριο της παγκοσμιοποίσης
Εκτός από την Μπίλντεμπεργκ, ο Σκιόπα συμμετέχει στην “Oμάδα των Τριάντα”, που έχει ιδρύσει, με παραπλήσιους της Μπίλντεμπεργκ σκοπούς, με περισσότερο όμως οικονομικό-νομισματικό και λιγότερο πολιτικό περιεχόμενο, το ίδρυμα Ροκφέλερ, συντονίζοντας τους εκπροσώπους 30 από τις μεγαλύτερες τράπεζες του πλανήτη, ή άτομα στενά συνδεδεμένα μαζί τους. Τις απόψεις και τα σχέδια αυτής της ομάδας, που, δυστυχώς για μας, ήρθε να εφαρμόσει στο πειραματόζωο Ελλάς, ιδίως με την πρωτοφανή ανάμειξη του ΔΝΤ στα ζητήματα της ευρωζώνης, διατύπωσε ο Ντέιβιντ Ροκφέλερ: «Όλοι χρειάζονται το ΔΝΤ γιατί, δίχως αυτό, η παγκόσμια οικονομία, δεν θα μπορούσε να γίνει ένα εξιδανικευμένο όραμα απόλυτα ρευστών, άψογα ενημερωμένων και πλήρως αρρύθμιστων αγορών κεφαλαίου» (Wall Street Journal, 1.5.1998).
Στην πραγματικότητα, πρόκειται για το τμήμα του διεθνούς κατεστημένου που επιδιώκει το πέρασμα της εξουσίας από τις εκλεγμένες κυβερνήσεις των εθνών κρατών στα θεσμικά ή λιγότερο θεσμοποιημένα κέντρα του χρηματιστικού κεφαλαίου και της αυτοκρατορικής ισχύος, στυλοβάτες ενός υπό εκκόλαψη παγκόσμιου ολοκληρωτισμού.
Δείξε μου τους φίλους σου να σου πω ποιος είσαι, λέει ο λαός. Μια ματιά στην “παρέα” του Σκιόπα στην Ομάδα των ‘30’ είναι απολύτως αποκαλυπτική για το είδος των δυνάμεων που εκπροσωπεί ο σύμβουλος του κ. Παπανδρέου. Επικεφαλής είναι ο Πωλ Βόλκερ, ο άνθρωπος που γκρέμισε την ιδέα της ρύθμισης στην οικονομία των ΗΠΑ, καταστρέφοντας το αμερικανικό κεϋνσιανό ισοδύναμο της ευρωπαϊκής σοσιαλδημοκρατίας. Ο Βόλκερ υπήρξε ο κύριος αρχιτέκτονας της οικονομικής πολιτικής του (περίπου ακροδεξιού) προέδρου των ΗΠΑ Ρόναλντ Ρήγκαν, μαζί με τον Μάρτιν Φελντστάιν, επίσης μέλος των Τριάντα. Οι περισσότεροι από δαύτους είναι πρώην ή νυν διευθυντικά στελέχη του ΔΝΤ, της οργάνωσης που έχει καταστρέψει τις περισσότερες οικονομίες παγκοσμίως (στη Ρωσία αίφνης, οι συνέπειες της δράσης και των συνταγών του ΔΝΤ ήταν, κρινόμενες από την πτώση της παραγωγής, των επενδύσεων, του προσδόκιμου ζωής κλπ. ανάλογες ή χειρότερες από τα αποτελέσματα της εισβολής του Χίτλερ στη Σοβιετική Ένωση το 1941!).
Στην ομάδα των Τριάντα συμμετέχουν επίσης μια σειρά από “μπουμπούκια” του νεοφιλελευθερισμού, όπως ο πρωτεργάτης της πολωνικής θεραπείας-σοκ Μπαλσερόβιτς ή οι “ξεθεμελιωτές” των κοινωνιών του Μεξικού και της Βραζιλίας Ζεντίγιο και Νέτο. Συμμετέχουν επίσης οι εκπρόσωποι των μεγαλύτερων παγκοσμίως αμερικανικών και αμερικανοεβραϊκών τραπεζών, όπως π.χ. ο Τζέικομπ Φρένκελ, αντιπρόεδρος της διαβόητης για τον ρόλο της το 2008, ΑΙG, o ‘Αντριου Κρόκετ, πρόεδρος της JP Morgan Chase της οικογένειας Ροκφέλερ, ο Sir David Walker, ανώτερος σύμβουλος της Morgan Stanley, ο Gerg Hausler, πρώην στέλεχος της Λαζάρ, ο Μάριο Ντράγκι, κυβερνήτης της Τράπεζας της Ιταλίας και βετεράνος της Goldman Sachs. Kαι επειδή “η Γκόλντμαν είναι παντού”, δεν είναι μόνο με τους διάφορους ανθρώπους της στην Επιτροπή των Τριάντα, είναι και με τον ίδιο τον διευθύνοντα σύμβουλό της Gerald Corrigan που συμμετέχει. Όπως επίσης συμμετέχει ο βετεράνος του ΔΝΤ και νυν επικεφαλής της Κεντρικής Τράπεζας του Ισραήλ Στάνλει Φίσερ και ο πρώην Υπουργός Οικονομικών της Αργεντινής Ντομίνγκο Καβάλιο, γνωστός για τη συμβολή του στην καταστροφή της πατρίδας του!
Πολύ παράξενες λοιπόν οι παρέες του κεντροαριστερού μας χαφ. Μας έλεγαν πριν από τις εκλογές για μια επιτροπή προοδευτικών οικονομολόγων, Στίγκλιτζ, Γκαλμπρέιθ, Σεν και βρεθήκαμε τελικά με ότι πιο αντιδραστικό υπάρχει παγκοσμίως! Στη νεότερη ελληνική ιστορία, μετά τη δημιουργία ανεξάρτητου κράτους, αλλά και στα ευρωπαϊκά χρονικά, δεν νομίζουμε ότι υπήρξε ποτέ τόσο κραυγαλέα αντίθεση κυβερνητικής ρητορείας και πράξης, όσο στη σημερινή σοσιαλιστική Ελλάδα.
Μερικά έθνη πιο … ίσα από τα άλλα
Οι θεσμοί στους οποίους συμμετέχει ο Σκιόπα, παρά την ιταλική του καταγωγή, είναι κυρίως αμερικανικοί και αμερικανοεβραϊκοί, οι πιο εξτρέμ θεσμοί και οργανώσεις της παγκοσμιοποίησης. Σπανίως και μόνο επικουρικά συμμετέχουν σε αυτούς εκπρόσωποι άλλων εθνοτήτων. Μιλάνε για πολυεθνικότητα, αλλά είναι μια άκρως αγγλοσαξωνική και εβραϊκή πολυεθνικότητα.
Πρέπει να υπογραμμίσουμε, στο σημείο αυτό, ότι δεν εντυπωσιάζει μόνο ο αριθμός των συμβούλων του Έλληνα πρωθυπουργού και οι ιδέες τους, ακριβώς στον αντίποδα αυτών που υποστηρίζει δημόσια ο κ. Παπανδρέου. Εντυπωσιάζει και ο ακραία επιλεκτικός χαρακτήρας της εθνικής τους προέλευσης, όπως και του συνόλου των διεθνών επαφών του Έλληνα Πρωθυπουργού. Πρέπει να ψάξουμε με το φανάρι για να βρούμε σε αυτές, αν βρούμε, κανένα Γάλλο, Γερμανό ή Ρώσο. Αντίθετα έχει πλημμυρίσει ο κόσμος από Αγγλοσάξωνες και Εβραίους. Ακόμα και η Επιτροπή του για τη μεταρρύθμιση της κυβέρνησης και του Γραφείου του αποτελείται από έναν Αμερικανό, έναν (εβραϊκής καταγωγής) Σουηδό, ένα Βρετανό και έναν Αυστραλό. Όχι μόνο είναι ξένοι, αλλά δεν είναι τουλάχιστο Γερμανοί ή Γάλλοι, οι δύο εθνότητες που επηρέασαν αποφασιστικά τη συγκρότηση του νεότερου ελληνικού κράτους. Τι είδους έργο είναι δυνατόν να προσφέρουν αυτοί οι άνθρωποι στον Πρωθυπουργό της Ελλάδας ή στην ελληνική δημόσια διοίκηση; Υπάρχουν άλλες χώρες που χρησιμοποίησαν τόσους ξένους ειδικούς; Η κατάσταση αρχίζει και θυμίζει τους Αμερικανούς στην Ελλάδα του εμφυλίου, ή τη Ρωσία μετά την πτώση του κομμουνισμού, όταν είχε αποβιβαστεί μια ταξιαρχία ξένων (που κατέστρεψαν τελικά τη χώρα).
Διερωτάται κανείς γιατί ο κ. Παπανδρέου έχει ελάχιστες έως μηδενικές επαφές με Γάλλους, Γερμανούς, Ρώσους, Κινέζους, Άραβες, μη φιλοαμερικανούς τριτοκοσμικούς, γιατί ο διεθνής του ορίζοντας μοιάζει τόσο απελπιστικά αμερικανικός και παγκοσμιοποιημένος. Ο κόσμος είναι πολύ πιο περίπλοκος, η Ελλάδα έχει άλλες ανάγκες και κινδυνεύει όπως πορεύεται να πάθει στο τέλος ασφυξία και να πεθάνει.
Για την αντιγραφή ΠΑΡΜΕΝΙΩΝ
