στην εφημ. ‘Ελευθεροτυπία’
Χορός μεταμφιεσμένων υποκριτών, χορογράφων και πολιτικών σαλταδόρων
Θα ήταν διασκεδαστικό, αν δεν ήταν γελοίο και υποκριτικό το θέαμα με τις... αυτοδιοικητικές εκλογές του Νοεμβρίου. Και αυτό δεν αφορά μονάχα τις ιλαρότητες του ΠΑΣΟΚ, αλλά τις ελαφρότητες και την υποκρισία ολόκληρου του πολιτικού φάσματος, με εξαίρεση το ΚΚΕ. Εκεί, τα πράγματα ξεκαθάρισαν νωρίς, ο στόχος είναι σαφής - και τα υπόλοιπα παρέλκουν. Ούτε δήθεν έγνοια για την Αυτοδιοίκηση, ούτε ευρηματικές υποψηφιότητες με ουρά την πολιτική επιβίωση (λογική Κουβέλη) ή τον μετριασμό...
... των αρνητικών εντυπώσεων από ενδεχόμενη ήττα (η λογική του ΠΑΣΟΚ, με πονηρό υστερόγραφο την άγρα μελλοντικών ψήφων από την γκαρσονιέρα του Κουβέλη και των Οικολόγων)...
Αν ήθελε ο Γ. Παπανδρέου ξεχωριστούς ανθρώπους για την Αυτοδιοίκηση, αδιαφορώντας για τα κομματικά οφέλη ή τις ένδοθεν αντιδράσεις, θα διάλεγε νωρίς τον κ. Μπουτάρη. Πριν από τέσσερα χρόνια. Ίδιος ήταν. Με δεδομένες απόψεις και γνωστή νοοτροπία. Και αν έσπευσε τώρα, το έκανε ιδιοτελώς. Όως με τον κ. Καμίνη και με τον κ. Τατούλη: βλέποντας τις συνοφρυωμένες μετρήσεις -και τις ειδικές, για δήμους και περιφέρειες, και τις γενικές, που δείχνουν ότι η Ν.Δ. έχει μειώσει δραστικά την απόστασή της από το ΠΑΣΟΚ- έκανε την ανάγκη φιλοτιμία και έσπευσε να δώσει το χρίσμα σε μη κομματικούς υποψηφίους για να μη χρεωθεί το κόμμα του την ήττα...
Σχεδόν τα ίδια κριτήρια λειτούργησαν και για τις επιλογές του κ. Σαμαρά και στις χορογραφίες του κ. Καρατζαφέρη. Απλώς, ο τελευταίος, είτε ως ουρά του ΠΑΣΟΚ (Μνημόνιο) είτε ως επιθετικός τερμίτης έναντι της Ν.Δ. -με θεμιτό στόχο την εκλογική της καθήλωση-, ξεπέρασε εαυτόν σε λαϊκισμό και πομφόλυγες...
Όμως, το δράμα -μια ιλαροτραγωδία, καλύτερα- εντοπίζεται στον χώρο τον ΣΥΡΙΖΑ: και πολιτική στόχευση (αντι-Μνημόνιο) και αυτοδιοικητικές ευαισθησίες. Και εμβληματικά πρόσωπα για σύμπηξη συμμαχιών και διερεύνηση λαμπερών υποψηφιοτήτων για τις εντυπώσεις. Και έγνοια για ευρύτερη αριστερή συμμαχία και εμφύλιος σπαραγμός με ιλαρές διαστάσεις και προβλεπτές συνέπειες. Σα να κάνει θραύση ένας διαλυτικός ιός σε χορό μεταμφιεσμένων... Τέλος πάντων, πέραν της παρενδυματικής συμπεριφοράς των κομμάτων, το θέμα βρίσκεται -ως συνήθως- αλλού: ο «Καλλικράτης» είναι ένα άδειο οικοδόμημα, που δεν έχει ούτε τα στοιχειώδη. Προπάντων πόρους... Σιγά το θέμα, βέβαια...
Για την αντιγραφή ΠΑΡΜΕΝΙΩΝ
