Ο διευθυντής της ‘Αμερικανικής Εβραϊκής Επιτροπής’ (AJC) υποστηρίζει ότι είναι εφικτή η στρατηγική συνεργασία Ισραήλ-Ελλάδας, μετά την επιλογή Ερντογάν να στηρίζει το Ιράν, τη Συρία, τη Χαμάς και τη Χεζμπολάχ, που προκαλεί απογοήτευση στην εβραϊκή κοινότητα των ΗΠΑ, το μεγαλύτερο μέρος της οποίας έχει ήδη διακόψει την παραδοσιακή στήριξη που παρείχε στην Άγκυρα. Ανάλογα συναισθήματα επικρατούν σε όλα τα κέντρα εξουσίας της Ουάσιγκτον, τονίζει σε συνέντευξή του στην ‘Καθημερινή’ το κορυφαίο στέλεχος του εβραϊκού λόμπι, Ντέιβιντ Χάρις, ο οποίος μιλάει για στενή συνεργασία με το ελληνικό λόμπι και για κινήσεις στήριξης της δοκιμαζόμενης ελληνικής οικονομίας. Ο εκτελεστικός διευθυντής της ‘Αμερικανικής Εβραϊκής Επιτροπής’, ο οποίος τις τελευταίες ημέρες επισκέφθηκε την Αθήνα και τη Λευκωσία, θεωρεί μη αποδεκτή την παρουσία τουρκικών δυνάμεων στην Κύπρο (σημ.: δεν ρώτησε τους προκατόχους του, ποιος τους έστειλε εκεί;), μιλάει για στρατηγικές και οικονομικές προεκτάσεις που...
... μπορεί να προκύψουν για το Ισραήλ, την Κύπρο και την Ελλάδα από την εκμετάλλευση των κοιτασμάτων φυσικού αερίου στην Αν. Μεσόγειο, ενώ παράλληλα προειδοποιεί για ένταση που μπορεί να προκαλέσουν οι αβάσιμες διεκδικήσεις που εγείρουν ‘άλλες χώρες’ της περιοχής. Παραθέτουμε μερικές από τις απαντήσεις του:
«Όλοι, όχι μόνον οι Εβραίοι, βλέπουν την Ελλάδα ως το λίκνο της δημοκρατίας, ελκυστικό τουριστικό προορισμό, παλαιό μέλος του ΝΑΤΟ, υπολογίσιμο σύμμαχο των ΗΠΑ, και ευπρόσδεκτη όαση σταθερότητας στα Βαλκάνια».
«Όσοι παρακολουθούν την εξέλιξη των ελληνοϊσραηλινών σχέσεων γνωρίζουν ότι η Αθήνα είχε τηρήσει ψυχρή στάση κατά τις πρώτες τέσσερις δεκαετίες ύπαρξης του Ισραήλ. Αυτό άρχισε να αλλάζει υπό την ηγεσία του πρωθυπουργού Μητσοτάκη πριν από είκοσι χρόνια. Με την πρόσφατη ανταλλαγή επισκέψεων των πρωθυπουργών Παπανδρέου και Νετανιάχου και τη συζήτηση για στρατηγική συνεργασία, εισερχόμαστε σε ένα εντελώς νέο και ευπρόσδεκτο κεφάλαιο στις διμερείς σχέσεις».
«Θαύμαζα πάντα το όραμα του Ατατούρκ για μια σύγχρονη, δημοκρατική Τουρκία με δυτικό προσανατολισμό. Έχω πολλούς φίλους στην Τουρκία. Μετά τον καταστροφικό σεισμό του ’99, η AJC συγκέντρωσε χρήματα για την ανέγερση σχολείου στην πληγείσα περιοχή. Με αυτό το δεδομένο, η αλλαγή προσανατολισμού της Τουρκίας μας λυπεί. Είναι το Ιράν, η Συρία, η Χαμάς και η Χεζμπολάχ, φυσικοί φίλοι και εταίροι της Τουρκίας; Η απάντηση θα έπρεπε να είναι αυτονόητη. Το να βλέπει κανείς την Τουρκία να ψηφίζει με το Ιράν ενάντια στην παγκόσμια πλειοψηφία στο Σ.Α. του ΟΗΕ ήταν ιδιαίτερα επώδυνο. Η Τουρκία έπρεπε να είναι η πρώτη, όχι η τελευταία χώρα που να ανησυχεί για τις πυρηνικές φιλοδοξίες του Ιράν».
«Πολλοί στην εβραϊκή κοινότητα της Αμερικής έχουν επανεξετάσει την παραδοσιακή υποστήριξη προς την Τουρκία, ενώ ελπίζουν ότι αυτή η φάση θα αποδειχθεί προσωρινή. Πολλές εβραϊκές οργανώσεις έχουν διακόψει κάθε επαφή με Τούρκους αξιωματούχους. Δεν είμαστε μεταξύ αυτών, καθώς πιστεύουμε στην ανάγκη διαύλων επικοινωνίας. Παρά ταύτα, υπάρχει ευρεία απογοήτευση που δεν περιορίζεται μόνο στους Αμερικανοεβραίους. Ρωτήστε όλους τους ιθύνοντες στην Ουάσιγκτον πώς αισθάνονται για την ψήφο της Τουρκίας στο Σ.Α. για το Ιράν.
«Η Κύπρος και το Ισραήλ έχουν πολλά κοινά και είναι ευπρόσδεκτη η εξελισσόμενη σύσφιγξη των σχέσεων. Ως ζήτημα αρχής, είναι δύσκολο να δεχθεί κανείς την έννοια ενός μόνιμα διαιρεμένου νησιού και την παρουσία μεγάλης δύναμης Τούρκων στρατιωτών εδώ και τόσες δεκαετίες».
«Εάν αυτά τα σημαντικά κοιτάσματα φυσικού αερίου βρεθούν όχι μόνο στα ισραηλινά ύδατα, αλλά και στα ελληνικά και στα κυπριακά, τότε αυτό θα έχει ριζικές στρατηγικές και οικονομικές προεκτάσεις. Πάντως, πρέπει να παρακολουθήσουμε με πολλή προσοχή την απόπειρα άλλων χωρών να εγείρουν αβάσιμες διεκδικήσεις που θα μπορούσαν να προκαλέσουν ένταση στην περιοχή». (Ο Λίβανος ήδη προσπαθεί να βρει το δίκαιό του, διότι τα Ισραήλ θεωρεί δικές του και τις ακτές του Λιβάνου. Αύριο, ίσως και της Κύπρου).
Θα στηρίξουμε την οικονομία σας
Για τις συζητήσεις του με τους κ. Παπανδρέου και Σαμαρά (σημ.: Κρυφά έγιναν οι συναντήσεις και δεν το πληροφορηθήκαμε; Πάντως., ο κ. Γ. Παπανδρέου αρνήθηκε αν συναντηθεί με την ηγεσία της Παμμακεδονικής, ο δε κ. Σαμαράς κατ’ αρχάς αρνήθηκε και μετά από πιέσεις δέχθηκε τη συνάντηση). «Γνωρίζω και τους δύο πολλά χρόνια. Θέλαμε να κατανοήσουμε καλύτερα τις οικονομικές προκλήσεις, τις στρατηγικές αντιμετώπισής τους, αλλά και να μάθουμε περισσότερα για το πώς βλέπουν τις πρόσφατες εξελίξεις στην περιοχή, συμπεριλαμβανομένης φυσικά και της Τουρκίας. Συζητήσαμε την απειλή από το Ιράν. Φανταστείτε ένα Ιράν οπλισμένο με πυρηνικά όπλα. Οι γειτονικές χώρες, συμπεριλαμβανομένης της Τουρκίας, θα παραμείνουν απαθείς ή θα επιχειρήσουν να αποκτήσουν και αυτές πυρηνικά; Μιλήσαμε για το νέο κεφάλαιο στις ελληνοϊσραηλινές σχέσεις, το οποίο και οι δύο υποστηρίζουν, ενώ θίξαμε επίσης τις ανησυχίες της εβραϊκής κοινότητας της Ελλάδας».
Για την ελληνοαμερικανική κοινότητα: «Πάντα είχαμε στενές σχέσεις με την ελληνοαμερικανική κοινότητα. Με ηγέτες της, όπως ο Άντι Άθενς και ο Αντι Μάνατος, είμαστε φίλοι και εταίροι εδώ και πολλά χρόνια. Έχουμε συνεργασθεί σε πολλά θέματα που απασχολούν και τις δύο κοινότητες. Βλέπουμε με υπερηφάνεια τους πολλούς καρπούς της συνεργασίας μας και προσβλέπουμε με ενθουσιασμό και σε άλλες κοινές προσπάθειες».
«Ο φίλος στην ανάγκη φαίνεται. Η ελληνική οικονομία περνά δύσκολες στιγμές. Θα κάνουμε ό,τι μπορούμε για να ενθαρρύνουμε μεγαλύτερη προσοχή στην Ελλάδα, περισσότερο τουρισμό και διερεύνηση οικονομικών ευκαιριών».
ΠΑΡΜΕΝΙΩΝ
