Τα παπαγαλάκια του συστήματος δουλεύουν σκληρά

Παρακολούθησα εικόνες της γαλλικής τηλεόρασης και δεν το κρύβω ότι εντυπωσιάστηκα από το πάθος πολιτικών και εκπροσώπων ΜΚΟ, οι οποίοι στρέφονταν κατά της πολιτικής Σαρκοζί, σχετικά με το θέμα απομάκρυνσης των Ρομά της Ρουμανίας και Βουλγαρίας. Κατηγορήθηκε ο Γάλλος πρόεδρος ότι εφαρμόζει πολιτική των Ναζί (δεν είναι η πρώτη φορά που Εβραίος θεωρείται ναζιστής), έγινε λόγος για παραβίαση ανθρωπίνων δικαιωμάτων και άλλα συναφή. Εκείνο που δεν μπόρεσα να καταλάβω είναι γιατί δεν επιδεικνύουν, όλοι οι αναφερόμενοι, ένα μικρό μόνον μέρος από το πάθος τους για προστασία των Ρομά, για την καταπίεση των Ελλήνων από τους Τούρκους στην Κύπρο, για την κατοχή...

... ευρωπαϊκού εδάφους από ασιατικό στρατό. Δεν είδα ανάλογο πάθος, από τους πιο πάνω αναφερομένους, όταν βομβαρδίζονταν και σκοτώνονταν άμαχοι Σέρβοι, ούτε είδα να καταδικάζουν τις δολοφονίες παιδιών και γυναικών των Παλαιστινίων.

Τι να υποθέσω επομένως, γι’ αυτήν την επιλεκτική ευαισθησία; Ότι δικαιώνονται όσοι λέγουν, πως η Παγκοσμιοποίηση -με τα όργανά της- επιδιώκουν την, πάση θυσία, αλλοίωση της σύνθεσης των λαών, για να χάσουν τη μεταξύ τους αλληλεγγύη; Και ότι ‘πεντάρα’ δεν δίνουν για τους Ρομά, αλλά ενοχλούνται γιατί ο Σαρκοζί χαλάει τη συνταγή; Ας μας πουν τι κάνουν για τους Ρομά που ζουν στη Ρουμανία και Βουλγαρία, οι περισσότεροι απ' αυτούς κάτω από άθλιες συνθήκες.
ΠΑΡΜΕΝΙΩΝ