Η νίκη των Ελλήνων στο Μαραθώνα στερέωσε τη νεογέννητη δημοκρατία και στήριξε την ηγεμονική θέση της Αθήνας στον ελλαδικό χώρο για 80 περίπου χρόνια. Τέτοιες ώρες, πριν από 2.500 χρόνια, άρχισε ν' ανατέλλει η δόξα. Το πρωί της 12ης Σεπτεμβρίου (Ιουλιανό ημερολόγιο) του 490 π.Χ. «Ελλήνων προμαχούντες Αθηναίοι Μαραθώνι εστόρησαν χρυσοφόρων Μήδων δύναμιν». Το περίφημο επίγραμμα, ακόμη και στις μέρες μας, δεν χρειάζεται κατά λέξη μετάφραση. Είναι κοινής λήψης και το νόημά του διατηρεί την αρχική εκπληκτική δύναμη, που περιέκλεισε σε οκτώ λέξεις ο Σιμωνίδης. Προσμετρώντας το βάρος τους προβάλλει η ανεκτίμητη αξία...
... της μάχης του Μαραθώνα. Οι Αθηναίοι μάχονται για λογαριασμό των Ελλήνων. Είναι φορείς και εκφραστές ενός πρώιμου πανελληνισμού. Κατανικούν όχι απλώς τους Μήδους -Πέρσες κι άλλες εθνότητες στην ασιατική δεσποτεία του Δαρείου- αλλά τους «χρυσοφόρους Μήδους». Αυτή η ιδιότητα επιλέγεται να προβληθεί. Ούτε το μέγα πλήθος, ούτε η στρατιωτική ισχύς, ούτε ηθικού τύπου προσδιορισμοί για τους εισβολείς. Κατατροπώνουν αυτούς, οι οποίοι με το χρυσάφι έχουν γίνει η υπερδύναμη της εποχής.
ΠΑΡΜΕΝΙΩΝ