... την επιμνημόσυνη δέηση για τις γυναίκες του Ζαλόγγου ή της Αραπίτσας; Αυτές, ηρωίδες για τον ελληνισμό, όχι μόνο αυτοκτόνησαν, αλλά σκότωσαν και τα παιδιά τους. Ο μητροπολίτης Κοζάνης, δεν θα επέτρεπε επιμνημόσυνη δέηση; Ας τολμούσε! Διότι, για τους Έλληνες, το μεγαλύτερο δώρο που δόθηκε στον άνθρωπο, δεν είναι η ζωή, αλλά η τιμή και η αξιοπρέπεια.
Όλο το χωριό συνόδευσε την 47χρονη γυναίκα στην τελευταία της κατοικία και η οργή για την σκληρή στάση της μητρόπολης ήταν μεγαλύτερη και από την θλίψη για τον χαμό της χαροκαμένης μάνας.
Την αποκαλούσαν «λεβέντισσα», στο χωριό κι αυτό γιατί ήταν από τις πιο δραστήριες γυναίκες της τοπικής κοινωνίας, ψυχή του τοπικού χορευτικού συλλόγου και άλλων λαϊκών δρωμένων, μέχρι τον περασμένο χειμώνα, όταν έχασε τον γιο της σε τροχαίο στη Λήμνο, όπου υπηρετούσε τη στρατιωτική του θητεία. Από τότε, σύμφωνα με τους συγχωριανούς της, κλείστηκε στον εαυτό της, αρρώστησε και έπαιρνε ψυχοφάρμακα. Την περασμένη Παρασκευή, 7 μήνες μετά, έκανε το απονενοημένο διάβημα, πηδώντας στη λίμνη Πολυφύτου στην περιοχή του Ρημνίου.
Σημειώνεται πως δεν είναι η πρώτη φορά που ο μητροπολίτης Παύλος προκαλεί το δημόσιο αίσθημα. Η πιο πρόσφατη ήταν η ιδιόχειρη επιστολή του προς τον π. δήμαρχο Κοζάνης κ. Γ. Παγούνη, με την οποία τον απειλούσε πως θα... λογοδοτήσει στην Αγία Αικατερίνη στον άλλο κόσμο, γιατί είχε τολμήσει να καταγγείλει την ανέγερση μικρού ναού σε κοινόχρηστο χώρο.
«Σάρισσα»
