Γευσιγνωσία

Πάμε 2.500 χρόνια πίσω. Γεύσεις αλμυρές είναι ιδανικές για να προκαλέσουν σεξουαλική διέγερση στους άνδρες. Γεύσεις πικρές για να ανεβάσουν την ερωτική διάθεση των γυναικών. Κι αν η γεύση είναι μια αίσθηση αναπόσπαστα δεμένη µε την ανάγκη της τροφής, αποτελεί «βασική προϋπόθεση για την ηρεμία της ψυχής» σύμφωνα µε τον Αριστοτέλη στο έργο του "Περί Ψυχής". Γλυκές, πικρές, αλμυρές ή ξινές οι γεύσεις έχουν τη δική τους ιστορία, που ξεδιπλώνεται µε τρόπο γοητευτικό, αλλά και επιστημονικά...

... τεκμηριωμένο στο ανανεωμένο τεύχος του περιοδικού "Αρχαιολογία και Τέχνες", το οποίο είναι αφιερωμένο στη γεύση (επιμέλεια: Ζέτας Ξεκαλάκη).

Μπορεί ο Ιπποκράτης, ο Πλάτωνας και ο Αριστοτέλης να µη δοκίμασαν ποτέ τους πατάτα, τομάτα, ζάχαρη και πορτοκάλια. Αυτό όμως δεν τους εμπόδισε να έχουν άποψη για τη γεύση. Ο Ιπποκράτης μάλιστα ταξινόμησε τις τροφές σε τέσσερις κατηγορίες: θερµές (π.χ. κρεµµύδι), ψυχρές (π.χ. σπαράγγι), ξηρές (π.χ. σταφύλι) και υγρές (π.χ. µαρούλι). Και παρατήρησε ταυτόχρονα τις θεραπευτικές τους ιδιότητες, γι’ αυτό και σύστηνε γλυκάνισο για να σταματήσει το φτέρνισμα, κορίανδρο για να περάσει ο στοµαχόπονος και µέντα για να πέσει ο πυρετός. Με το πέρασµα των χρόνων οι τροφές άλλαξαν τρόπο ταξινόµησης και χωρίστηκαν µε βάση τις γεύσεις: γλυκό, ξινό, αλµυρό, δριµύ, πικρό και στυφό.
#έλλογος#