7 Ιουλίου 2010

Σαν σήμερα


Το 1923, ο Ελευθέριος Βενιζέλος και ο Ισμέτ Ινονού, με κοινή δήλωσή τους, ανακοινώνουν ότι επήλθε συμφωνία εφ' όλων των εκκρεμών ζητημάτων μεταξύ Ελλάδας και Τουρκίας. Και στις 24 Ιουλίου υπεγράφη η Συνθήκη της Λωζάνης. Οι παγκόσμιοι Αυθέντες, από τότε τις συνεχείς ενδοτικές πράξεις των Ελλήνων πολιτικών, επιχειρούσαν να τις παρουσιάσουν με περιτύλιγμα αμοιβαίας καλής θέλησης και συμπεριφοράς. Τα αποτελέσματα τα γνωρίζει ο ελληνικός λαός. Παρόλα αυτά...

... εξακολουθεί το σύστημα, δια του κ Γ. Παπανδρέου, να παραπλανεί τον ελληνικό λαό, περί σχεδίων… Αμοιβαίας Εμπιστοσύνης κ.ά. τινά.


Λίγα χρόνια μετά την 7η Ιουλίου 1923, αφού ο Βενιζέλος προσφέρει πολλά εις φίλους (ως ένδειξη φιλίας προς τη Βρετανία αποθάρρυνε τις πρωτοβουλίες των Κυπρίων για Ένωση, εγκατάλειψη Βορείου Ηπείρου κ.π.ά, τον δε Κεμάλ πρότεινε για… Νόμπελ Ειρήνης) το 1928 έστειλε επιστολή στον πρωθυπουργό της Τουρκίας, με την οποία τον διαβεβαίωνε ότι η Ελλάδα δεν είχε εδαφικές διεκδικήσεις εις βάρος της χώρας του. Η ανταπόκριση του Τούρκου πρωθυπουργού Ισμέτ Πασά (Ινονού) ήταν θετική. Ο Βενιζέλος υπέγραψε στην Τουρκία το ελληνοτουρκικό Σύμφωνο Φιλίας στις 30 Οκτωβρίου 1930 και έθεσε οριστικό τέρμα στις ελπίδες των Μικρασιατών να επιστρέψουν στις εστίες τους. Κι ακόμα δε βάλαμε μυαλό.
«Σάρισσα