Στα ...ψιλά γράμματα του Μνημονίου για τη διάσωση της ελληνικής οικονομίας αποδίδει η ηγεσία του υπουργείου Εργασίας, το γεγονός ότι ορισμένες από τις δυσμενέστερες προβλέψεις του, αναφορικά με το νέο ασφαλιστικό καθεστώς, δεν ελήφθησαν υπόψη κατά τη σύνταξη του σχετικού νομοσχεδίου. Γι’ αυτό και οι Βρυξέλλες το επέστρεψαν στον αποστολέα του, σημειώνοντας κατά τρόπο κατηγορηματικό ότι δεν τίθεται κανένα θέμα 37ετίας ή 38ετίας ακόμα και 39ετίας για την καταβολή πλήρους σύνταξης, παρά μόνο 40ετίας.
Στο Μέγαρο Μαξίμου, αρχικώς, εκνευρίστηκαν από αυτή την εξέλιξη, δηλώνοντας αιφνιδιασμένοι και κακώς ενημερωμένοι. Από το υπουργείο δικαιολογήθηκαν ότι η συγκεκριμένη πρόβλεψη ήταν στα «ψιλά γράμματα» κι έτσι όλοι εκτέθηκαν ανεπανόρθωτα. Ιδιαίτερα εκείνοι που από το πρωθυπουργικό περιβάλλον άφηναν να εννοηθεί ότι «στο τέλος η διαπραγμάτευση κάτι καλό θα βγάλει και για το ασφαλιστικό».
Όπως αποδείχθηκε, όμως, στην πορεία, δεν υπήρχε κανένα απολύτως περιθώριο υποχώρησης από τα συμφωνηθέντα και κάπως έτσι, τώρα, η κυβέρνηση τρέχει για να δικαιολογήσει τα αδικαιολόγητα. Κάπως έτσι έχει το παρασκήνιο της ιστορίας, το οποίο έφερε πιο κοντά τα υπουργεία Οικονομικών και Εργασίας, αφού θεωρούνται συνυπεύθυνα, απομακρύνοντας τα όμως παράλληλα από το ...Μέγαρο Μαξίμου, που δεν κρύβει πλέον τη δυσαρέσκεια του. Έστω κι αν προς τα έξω υποστηρίζει ότι η κυβέρνηση θα δώσει τον αγώνα ενωμένη.
