Τούτο τ’ ανήκουστο και τούτη η "παραδοξότητα": Πραγματικό προϊόν της τραγωδίας του προδομένου Ελληνισμού στην Κύπρο: 20ή Ιουλίου 1974, ο 23χρονος Σωτήρης Γεωργίου Γιατρού, από το Έξω Μετόχι της Μεσαριάς, αφήνει στο σπίτι την εννέα μηνών έγκυο γυναίκα του, την Ανδρούλα και τρέχει να καταταγεί έφεδρος πολεμιστής στο τραγικό 251 Τάγμα Πεζικού της Κερύνειας μας. Χάνονται τα ίχνη του στις 22.7.74. Δέκα μέρες μετά, η Ανδρούλα γέννησε…
... το γιο τους. Ο Γιώργος γεννήθηκε με αγνοούμενο ήδη τον πατέρα. Μετά πέρασαν 36 χρόνοι. Στον ομαδικό τάφο, κοντά στο γήπεδο Γ.Σ. Πράξανδρος της σκλαβωμένης Κερύνειας μας, εντοπίστηκαν τα οστά του. Ταυτοποιήθηκαν με τη μέθοδο του DNA. Επάνω τους τα ίχνη από τα βόλια του εχθρού. Τα βόλια που τον τραυμάτισαν μαχόμενο. Και οι σφαίρες που τραυματισμένο τον εκτέλεσαν, τον δολοφόνησαν εν ψυχρώ: "Χαριστικές βολές" στο κεφάλι. Τα Μαρτυρικά Οστά, τα Κόκκαλα τα Ιερά, του ηρωικού 23χρονου Σωτήρη Γιατρού, κήδεψε το Σάββατο 29η Μαΐου 2010 ο 36χρονος γιος του ο Γιώργος. Μαζί με τη χήρα 36 χρόνια μάνα Ανδρούλα και τους δυο εγγονούς του ήρωα -που δεν γνώρισαν ποτέ τον παππού τους- τον 12χρονο συνονόματό του Σωτήρη και τον 7χρονο Ανδρέα. Και με όλη την κοινότητα του χωριού και τους εκπροσώπους της πολιτείας και των κομμάτων. Και τις στρατιωτικές τιμές στον ήρωα από το απόσπασμα της 20ής Τεθωρακισμένης Ταξιαρχίας της ΕΦ.
Για την αντιγραφή «Σάρισσα»
