«Κάποτε ο Λένιν, μιλώντας σε νέους σοσιαλιστές στην εξορία, είπε ότι η επανάσταση θα γινόταν, αλλά η δική του γενιά...
... δεν θα την προλάβαινε. Ήταν Ιανουάριος του 1917. Εννιά μήνες αργότερα, ο Λένιν βρισκόταν στην Πετρούπολη και η επανάσταση ήταν γεγονός».
Αυτά δήλωσε μεταξύ άλλων σε ομιλία του στο «Ευρωπαϊκό Συνέδριο για τις Ανισότητες», ο πρωθυπουργός, Αλέξης Τσίπρας. Οι αναφορές του επικεφαλής της ελλαδικής κυβέρνησης στον Κομμουνισμό αυξάνονται διαρκώς και μας βάζουν σε έντονες ανησυχίες.
Την ίδια ώρα, ο πρωθυπουργός της Ελλάδας, στον οποίο δίνονται απλόχερα μικρόφωνα στην Ευρώπη, τονίζει πως βασικό πρόβλημα είναι το έλλειμμα δημοκρατίας. Είναι κάπως παράδοξο να μιλά κάποιος ταυτόχρονα για Κομμουνισμό και Δημοκρατία, ωστόσο ένα tweet του Α.Τσίπρα μας οδηγεί στο να καταλάβουμε κάποια πράγματα!
Ωστόσο: * Η Δημοκρατία δεν είναι θεσμός αλλά πολίτευμα. Θεσμός είχε γίνει για παράδειγμα το Κόμμα στην Σοβιετική Ένωση, το οποίο όριζε τις ζωές των πολιτών εκεί.
* Στην Δημοκρατία, στην οποία κυριαρχεί η διπλωματία, σαφώς και υπάρχει η εξισορρόπηση συμφερόντων, καθώς κάθε κοινωνία είναι ένα άθροισμα από αλληλοσυγκρουόμενα συμφέροντα. Έτσι έχουν τα πράγματα στις μέρες μας.
* Η Δημοκρατία ΔΕΝ είναι εργαλείο επιβολής της θέλησης των πολλών, αλλά, υποτίθεται, προστατεύει τους πάντες. Η θέληση των πολλών επιβαλλόταν στον Μεσαίωνα και σε απολυταρχικά καθεστώτα. Αυτό ονομάζεται κυρίως οχλοκρατία ή λαοκρατία. Η θέληση των πολλών συνήθως χειραγωγείται από την καθεστηκυία τάξη.
Άραγε μπερδεύεται η Δημοκρατία με τον ολοκληρωτισμό και την οχλοκρατία; Μήπως η θέληση των πολλών φτωχοποιημένων τώρα αφορά την αναδιανομή του πλούτου; Μήπως δίνεται «δημοκρατική» χροιά στην παρέμβαση κατά των λίγων μικρών, μικρομεσαίων και μεσαίων επιχειρηματιών που δίνουν θέσεις εργασίας σε συμπολίτες τους, προκειμένου οι πάντες να διοριστούν στο Κράτος;
Ποιοι είναι αυτοί οι «πολλοί» που εξέλεξαν την κυβέρνηση; Τι έχουν να πουν για τις παρεμβάσεις σε ιστορία, πίστη και γλώσσα; Ποια είναι τελικά η θέληση των πολλών στην Ελλάδα;
