Το αεροπλανοφόρο Charles de Gaulle βρίσκεται ανάμεσα...
... Αδριατικής και Ερυθράς Θάλασσας.
Η Λιβύη, εξακολουθεί να αντιπροσωπεύει την μεγάλη κρίση, στο κέντρο αυτής της θάλασσας και η οποία αφορά, ειδικότερα, ολόκληρη τη βόρεια ακτή της Αφρικής.
Στα ανατολικά, η Συρία παραμένει ένα σημείο αμφισβήτησης, με την Ανατολική Μεσόγειο να αντιπροσωπεύει το μεγάλο ενδιαφέρον της πρόκλησης μεταξύ περιφερειακών και παγκόσμιων δυνάμεων και στην οποία η αναζήτηση φυσικού αερίου είναι συνυφασμένη με την πολιτική πρόκληση για την υπεροχή στη Μέση Ανατολή.
Και τέλος, βορειότερα, ο δρόμος προς τη Μαύρη Θάλασσα και η διαρκής σύγκρουση μεταξύ ΝΑΤΟ και Ρωσίας για την Ανατολική Ευρώπη.
Ποτέ πριν δεν είχε γίνει η Μεσόγειος μία από τις πιο καυτές θάλασσες στον κόσμο. Και αυτό αποδεικνύεται από τη συνεχή διέλευση πολεμικών πλοίων από το Γιβραλτάρ, από το Σουέζ μέχρι την Αζοφική θάλασσα.
Και η Ιταλία, που βρίσκεται στο γεωγραφικό κέντρο και είναι ένας σημαντικός πυλώνας, δεν μπορεί παρά να εμπλακεί. Ιδιαίτερα καθώς τόσο για τη Λιβύη όσο και για τον Νέο Δρόμο του Μεταξιού, η χώρα φαίνεται να εισέρχεται ακριβώς στο κέντρο των πιο καυτών φακέλων που περιλαμβάνουν την έκταση της θάλασσας που χωρίζει ή ενοποιεί την Αφρική και την Ευρώπη.
Και από την άποψη αυτή, οι πρόσφατες κινήσεις δεν πρέπει να οδηγήσουν στον εφησυχασμό μας. Τα αεροπλανοφόρα Abraham Lincoln και John C. Stennis του αμερικανικού πολεμικού ναυτικού έχουν ουσιαστικά αποφασίσει να παρακολουθήσουν την κίνηση των ρωσικών δυνάμεων και όλων των κρατών που εμπλέκονται στην κρίση της Λιβύης- αυτό δεν έχει συμβεί από το 2016.
Μετά από τρία χρόνια, δύο ομάδες αμερικανικών αεροπλανοφόρων βρίσκονται νότια της Ιταλίας, από την άλλη πλευρά, οι ειδήσεις λένε ότι γαλλικό πολεμικό πλοίο έφθασε στο Ρας Λανούφ, ένα λιμάνι που ελέγχεται από τον Χαλίφα Χαφτάρ, που δεν αμφισβητείται από το Παρίσι, αυτό δείχνει ότι το γαλλικό ναυτικό θέλει να επιστρέψει στον έλεγχο των θαλάσσιων οδών στο κέντρο της Μεσογείου.
Τα νέα που φθάνουν από την κυβέρνηση της Τρίπολης μιλούν ανοιχτά για «αυτοκτονία» στην πιθανότητα της εμπλοκής των δυνάμεων αυτών στην σκακιέρα της Λιβύης. Συγχρόνως η Γαλλία, οι Ηνωμένες Πολιτείες και η Μεγάλη Βρετανία παρακολουθούν τις μεσογειακές οδούς.
Ωστόσο, πέρα από όλα αυτά με μεγάλη προσοχή και αθόρυβα υπάρχουν και άλλες δυνάμεις που κινούνται στην περιοχή. Πρώτη είναι η Ρωσία, η οποία μέσα σε αυτήν την αβεβαιότητα δεν θέλει να φύγει από την περιοχή αφού αποτελεί πύλη προς τη Μαύρη Θάλασσα και επομένως στις περιοχές που βρίσκονται υπό τον έλεγχο της Μόσχας.
Ο πόλεμος στη Συρία έδειξε ότι η Μεσόγειος είναι απαραίτητη για το Κρεμλίνο, όπως και τις άλλες μεγάλες δυνάμεις. Ο ρόλος του ελέγχου της Μεσογείου αποτελεί παγκόσμια πρόκληση για την Ουάσιγκτον δεν πρέπει να υποτιμάται, όπως είπε ο ναύαρχος Φόγκο (James Foggo) σε ομιλία του, αναφέροντας ότι η παρουσία των αεροπλανοφόρων αμφισβητεί τις ρωσικές δυνάμεις.
Μιλώντας για τη Συρία, δήλωσε ότι υπάρχει μια άλλη δύναμη που τους τελευταίους μήνες δεν φαίνεται στο προσκήνιο, αλλά στην πραγματικότητα είναι περισσότερο ενεργή στην περιοχή της Μεσογείου. Αυτή είναι το Ιράν. Αυτές τις ημέρες αναφέρεται ότι η Τεχεράνη έχει στείλει στο λιμάνι της Λατάκιας στολίσκο. Η θεμελιώδης αυτή πόλη της ανατολικής Μεσογείου είναι πάντα στο επίκεντρο της ρωσικής στρατηγικής στη Μεσόγειο.
Καμία χώρα που βρέχεται από τη θάλασσα της Μεσογείου δεν μπορεί να βλέπει αδιάφορα όλα όσα γίνονται τελευταία σε αυτήν, αφού θα την επηρεάσει άμεσα από ενδεχόμενα μελλοντικά γεγονότα, γράφει η ιταλική «Gli Occhi della Guerra».
