Η αδιαφορία για έκφραση γνώμης του λαού, εκπεφρασμένης μέσω
δημοσκοπήσεων και του συλλαλητηρίου της Θεσσαλονίκης, δεν στέκεται φαίνεται
εμπόδιο στην ειλημμένη απόφαση της κυβέρνησης να δώσει...
... στους Σκοπιανούς αυτά
που ζητούν. Αυξάνει απλώς τον εκνευρισμό της, με υπουργούς, βουλευτές και
κομματικά στελέχη να επιτίθενται στον λαό, και με αισχρότητα ενίοτε.
Στο χθεσινό σημείωμα, ως απευκταίο ενδεχόμενο, ανέφερα την
εκδοχή ότι προκειμένου να επιτευχθεί κάποια επικοινωνιακή πρόοδος στα
οικονομικά θέματα, που αποτελεί τον πρωτεύοντα στόχο του Α. Τσίπρα να θεωρηθεί
ότι επέτυχε, ίσως ως αντάλλαγμα θα προβούμε σε υποχωρήσεις. Και σημείωσα, πως
ούτε θέλω καν να σκέπτομαι πως θα βρεθεί πολιτικός που θα δεχθεί τέτοιου είδους
ανταλλαγή.
Όμως, ο γνωστός αρθρογράφος Σταύρος Λυγερός, ήρθε με άρθρο
του να με προσγειώσει, γράφοντας μεταξύ άλλων: «Οι Δυτικοί, πάντως, ασκούν
πιέσεις και στις δύο πλευρές να τα βρουν και η Αθήνα δεν θέλει να εμφανιστεί
αρνητική. Πολύ περισσότερο που το Βερολίνο έχει αφήσει να εννοηθεί ότι το
ζήτημα αυτό θα επηρεάσει τις διαπραγματεύσεις για την έξοδο από τα μνημόνια. Η
ίδια πηγή μάς υπενθυμίζει ότι το ίδιο είχαν κάνει οι Γερμανοί με το Προσφυγικό».
Μάλιστα δε, στα όσα φοβούμασταν ότι θα συμβούν, ο
πρωθυπουργός της Ελλάδας προσέθεσε και το τρισχειρότερο. Ότι συζητούμε για
χρονικό προσδιορισμό ως πρόθεμα στον όρο Μακεδονία, που συμφώνως προς
πληροφορίες από βουλγαρικές πηγές, μάλλον εκεί θα καταλήξει η κυβέρνηση.
Η Βουλγαρία είχε αντιταχθεί σε σύνθετη ονομασία του όρου "Μακεδονία" με πρόθεμα γεωγραφικό
προσδιορισμό "Βόρεια" ή "Άνω". Η υπουργός Εξωτερικών της
Βουλγαρίας, Εκατερίνα Ζαχαρίεβα, κατά την υπογραφή της Συμφωνίας Καλής
Γειτονίας μεταξύ Βουλγάρων και Σκοπιανών, τον Αύγουστο του 2017, είχε
αντιταχθεί στην προσθήκη γεωγραφικού προσδιορισμού στον όρο "Μακεδονία", για την ονομασία των Σκοπίων, με
το σκεπτικό ότι μια τέτοια απόφαση θα υπονοούσε εδαφικές διεκδικήσεις στα
νοτιοδυτικά της χώρας της ("Μακεδονία
του Πιρίν").
Οι Βούλγαροι, μετά και την παρέμβασή τους, θεωρούν ότι τον
όρο "Μακεδονία" θα τον συνοδεύει ο
χρονικός προσδιορισμός "Νέα", που είναι η πιθανή
πρόταση η οποία έγινε αποδεκτή από Σκόπια και Αθήνα. Άλλωστε, ο Α. Τσίπρας μας
προϊδέασε ότι συζητά αυτό το ενδεχόμενο, που είχε απορριφθεί από όλα το φάσμα
του πολιτικού κόσμου, ως η πλέον απαράδεκτη εκδοχή. Το ίδιο είπε και ο Νίμιτς,
που διαβεβαίωσε τους Σκοπιανούς ότι η ταυτότητα τους ενισχύεται με τη νέα ονομασία
που προωθείται ως λύση.
Και γιατί συμβαίνει αυτό; Επειδή το όνομα "Νέα Μακεδονία", έστω και σλαβικά, παραπέμπει
στην "Ολη
Μακεδονία" και ως
εκ τούτου επικυρώνει αντί να ακυρώνει τον μακεδονισμό των Σκοπίων, το
φαντασιακό ιδεολόγημα περί "διαμελισμένου
μακεδονικού έθνους".
Επίσης, δεν λύνει ούτε το πρόβλημα του σφετερισμού της αρχαίας μακεδονικής
κληρονομιάς. Σε αντίθεση, ο γεωγραφικός προσδιορισμός παραπέμπει στο "Μέρος", όχι βεβαίως ότι και αυτός
εξυπηρετεί το εθνικό συμφέρον.
Δεν θα είναι εύκολα τα πράγματα για Τσίπρα και Κοτζιά, αλλά
και για όλη την κυβέρνηση, η υπογραφή συμφωνίας που θα ευχαριστεί τους
δανειστές. Παρατηρώντας ότι ο λαός δεν αντιδρά στα υπέρογκα βάρη που του
φόρτωσαν για να παίξουν τους επαναστάτες οι κυβερνητικοί και να χορεύουν οι
δανειστές στο πέρασμά τους, νομίζοντας ότι πρόκειται για σκηνές διαδηλώσεων και
εκφοβισμού με τις οποίες προπονήθηκαν στους δρόμους των ελληνικών πόλεων,
θεώρησαν ότι δεν θα συναντούσαν αξιόλογες αντιδράσεις.
Είναι ευκαιρία, οι μεν διεθνιστές να αντιληφθούν την δύναμη
του εθνικού φρονήματος, που υποτίμησαν, οι δε μιμούμενοι την έπαρση του
Βαρουφάκη ότι θα κατετρόπωνε τους αντιπάλους, να σκεφθούν πού οδηγήθηκε ένας
λαός, με τέτοια νοοτροπία.
Ο Μακεδών
