... (ΝΑΤΟ: SS-30 Satan 2) που θα αντικαταστήσει τους 50 παλαιούς βαλλιστικούς διηπειρωτικούς πυραύλους R36M2 Voevoda Mod5 (NATO: SS-18 Satan).
Οι τελευταίοι για δεκαετίες (από το 1988) αποτελούσαν το βασικό πυρηνικό όπλο της ΕΣΣΔ και της Ρωσίας, αφού μπορούν να πλήξουν στόχους σε απόσταση 10-11.000 χλμ συνολικά 10 ανεξάρτητες πυρηνικές κεφαλές (MIRV) των 550-750 kiloton. Ο συγκεκριμένος βαλλιστικός πύραυλος κατασκευάστηκε στην Ουκρανία και δεν μπορεί πλέον να υποστηριχτεί μετά την κατάληψη της Κριμαίας από την Ρωσία και τον εν εξελίξει πόλεμο στην Ανατολική Ουκρανία.
Η ανάπτυξη του νέου πυραύλου ξεκίνησε το 2009 από το γραφείο σχεδιασμού βαλλιστικών πυραύλων Makeyev Rocket Design Bureau και αν και αρχικός στόχος ήταν η ένταξη του πυραύλου το 2020, αλλά όπως φαίνεται το πυραυλικό σύστημα θα ενταχτεί στις τάξεις των Ρωσικών στρατηγικών πυραυλικών δυνάμεων το 2022.
Αυτή την περίοδο οι Ρώσοι δοκιμάζουν επιμέρους υποσυστήματα του πυραύλου όπως το προωθητικό σύστημα του αρχικού σταδίου PDU-99 το οποίο πρωτοδοκιμάστηκε τον Οκτώβριο του 2016.
Τον Δεκέμβριο του 2017 πραγματοποιήθηκε η πρώτη δοκιμή εκτόξευσης του πυραύλου από το σιλό στο πεδίο δοκιμών Plesetsk. Η συγκεκριμένη δοκιμή περιλαμβάνει την εκτόξευση του πυραύλου μόλις 30 μέτρα πάνω από το σιλό και ακολούθως την ενεργοποίηση του κύριου κινητήρα του RS-28 Sarmat.
O νέος διηπειρωτικός πύραυλος θα μπορεί να φέρει 10 μεγάλης ισχύος πυρηνικές κεφαλές, ή 15 μικρότερης ισχύος ή 24 συνολικά οχήματα ανεμοπορίας υψηλής ταχύτητας Yu-71/Yu-74 με ανεξάρτητες πυρηνικές κεφαλές και ψευδοστόχους σε απόσταση 12.000 χλμ με μεγάλη ακρίβεια και ταχύτητα 20,7 Mach.
Σύμφωνα με ρωσικές πηγές, όταν ο νέος πύραυλος εισέλθει σε μαζική παραγωγή θα εξοπλίσει δύο βάσεις πυραύλων και πιο συγκεκριμένα, την 13η Red Banner Μεραρχία Πυραύλων, της 31ης Στρατιάς Πυραύλων στο Dombarovsky (στην επαρχία Orenburg) την 62η Red Banner Μεραρχία Πυραύλων, της 33ης Στρατιάς Πυραύλων της Φρουράς στο Uzhur (στην επαρχία Krasnoyarsk). [viadiplomacy]
