Κάνοντας έναν απολογισμό της τελευταίας μεγάλης πρωτοβουλίας, που ανέλαβε η κυβέρνηση, βγαίνοντας στις αγορές κεφαλαίων, σε μια προσπάθεια...
... να επιστρέψει στην κανονικότητα, αρχίζει να αντιλαμβάνεται κάτι πολύ κρίσιμο: Ότι τελικώς βρήκε χρήμα με υψηλότερο κόστος δανεισμού από αυτό που θα ήταν επιθυμητό.
Ωστόσο, στο οικονομικό της επιτελείο αντιλαμβάνονται κάτι μάλλον εύλογο: Ότι αυτό είναι κυρίως το τίμημα της απουσίας από τις αγορές εδώ και τρία χρόνια. Για κάποιους δε ίσως τελικώς και να είναι χαμηλό, υπό αυτή την άποψη, το κόστος του 4,625% γα τα 3 δισ. που άντλησε το δημόσιο.
Να σημειωθεί πως το 1,5 δισ. εξ αυτών των κεφαλαίων αφορά στην ανταλλαγή ομολόγων ωρίμανσης Απριλίου του 2019 ( το λεγόμενο και "ομόλογο Σαμαρά" των 4 δισ.) και τα άλλα 1,5 δισ. νέο χρήμα.
Στο συνολικό κόστος της έκδοσης πρέπει να προσμετρηθεί έτσι και η τιμή στην οποία εξαγοράστηκαν τα χρεόγραφα του 2019 καθώς αυτή διαμορφώθηκε στο 102,6% της ονομαστικής του αξίας (102,65 λεπτά ανά ευρώ) ήτοι ένα εφάπαξ 2,65%, όπως και οι προμήθειες των αναδόχων το ύψος των οποίων εκτιμάται πως μπορεί να κινείται πέριξ του 1% επί των αντληθέντων, επίσης εφάπαξ.
Πιο σημαντικός πάντως για άλλους είναι ο αριθμός των επενδυτών που συμμετείχαν στην έκδοση αυτής της εβδομάδας: αυτός εκτιμάται πως έφτασε κοντά στους 200 διαφορετικούς οργανισμούς μεταξύ των οποίων και οι ελληνικές τράπεζες αλλά και οι ίδιοι οι ανάδοχοι. Οι τελευταίοι φέρονται να απορρόφησαν περί το 5% του συνολικού ποσού. Οι 200 επενδυτές αντιδιαστέλλονται με τους 600 περίπου που σύμφωνα με το Reuters συμμετείχαν στην έκδοση του Απριλίου του 2014.
