15 Ιουλίου 2017

Οι ομογενείς της Αλβανίας πότε θα κινητοποιηθούν;

Οι πρόσφατες βουλευτικές εκλογές στη γειτονική Αλβανία έδωσαν αυτοδυναμία στον Σοσιαλιστή ηγέτη Εντι Ράμα που εξελίσσεται πλέον σε πολιτικό ηγεμόνα, με ό,τι μπορεί...
... να σημαίνει αυτό σε μια χώρα όπου, 26 χρόνια μετά την κατάρρευση του κομμουνιστικού καθεστώτος, η Δημοκρατία εξακολουθεί να μην πατάει γερά στα πόδια της.

Αν η συντριπτική και αδιαμφισβήτητη, παρά το πλήθος των καταγγελιών για μαζική εξαγορά ψήφων με «ναρκοδηνάρια», επικράτηση του απρόβλεπτου Ράμα ήταν το κορυφαίο γεγονός, για την ελληνική μειονότητα της Αλβανίας το εκλογικό αποτέλεσμα μόνο ως συντριβή μπορεί να εκληφθεί, αφού η οργανωμένη πολιτική της εκπροσώπηση, το κόμμα του ΚΕΑΔ, έβγαλε μετά βίας μόλις έναν βουλευτή. Και αυτόν μέσα από τη λίστα του αλβανικού Δημοκρατικού Κόμματος.

Το εκλογικό πλήγμα ήταν ισχυρό αλλά αναμενόμενο. Το Κόμμα Ενωσης Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων (ΚΕΑΔ) και μαζί η ελληνική ομογένεια κινδύνεψαν να βρεθούν πρώτη φορά από το 1991, όταν ιδρύθηκε η οργάνωση «Ομόνοια» –η οποία στις πρώτες δημοκρατικές εκλογές εξέλεξε πέντε βουλευτές–, χωρίς φωνή στο Kοινοβούλιο.

Από εκείνη την εποχή μέχρι και το 2002 το ΚΕΑΔ ήταν κυρίαρχη πολιτική δύναμη στις μειονοτικές περιοχές. Eκτοτε ο εκλογικός κατήφορος του κόμματος και της οργάνωσης υπήρξε ασυγκράτητος, φτάνοντας τώρα σε σημείο να «ικετεύει», μέσα από ανισότιμες συμμαχίες, τα μεγάλα αλβανικά κόμματα, που κάνουν τα δικά τους παιγνίδια στην πλάτη της ομογένειας, για την επιβίωση και παρουσία του στη Βουλή.

Η σκληρή πραγματικότητα είναι ότι οι ομογενείς της Αλβανίας στην πλειονότητά τους εγκατέλειψαν τις πατρογονικές τους εστίες και όσοι απέμειναν δείχνουν να έχουν χάσει την εμπιστοσύνη τους στους πολιτικούς τους ταγούς. Προτιμούν στις εκλογές τους μειονοτικούς υποψηφίους που συμμετέχουν στα αλβανικά κόμματα από το αμιγώς δικό τους, θεωρητικά, ψηφοδέλτιο, ενώ όσοι ζουν και εργάζονται στην Ελλάδα, αλλά διατηρούν τα εκλογικά τους δικαιώματα, αρνούνται να πάνε να ψηφίσουν.

Ευθύνες για την πολιτική εξαέρωση του ΚΕΑΔ υπάρχουν σε όλες τις πλευρές, πρωτίστως φυσικά στην ηγεσία του, και πρέπει να αναζητηθούν και να επιμεριστούν με αυτοκριτική και ψυχραιμία, μακριά από μικρόψυχες πολεμικές και αισθήματα πολιτικής εκδίκησης, από τους ίδιους τους Ελληνες μειονοτικούς.

Η ομογένεια στην Αλβανία περνάει δύσκολες ώρες και είναι χρέος των ηγετών της να σταθούν στο ύψος των περιστάσεων. Η Αθήνα οφείλει να βοηθήσει, αποστασιοποιημένη από έριδες, διαμάχες και προσωπικά συμφέροντα και αποφεύγοντας διχαστικές κινήσεις.
Σταύρος Τζίμας, Καθημερινή