Όπως και στις ΗΠΑ, ο πολύς Ερντογάν, ετοιμάζεται να δημιουργήσει θέμα και στη Γερμανία όπου αναμένεται να μεταβεί για τη σύνοδο των G20, αφού αγνοεί...
... την απαγόρευση της γερμανικής κυβέρνησης που δεν θέλει ούτε να ακούσει για κάποια δημόσια ομιλία του Τούρκου προέδρου.
Ο Ερντογάν όμως αισθάνεται κάτι σαν… υπερεθνική προσωπικότητα, έχοντας πείσει τον εαυτό του ότι ως Τούρκος ηγέτης, είναι ο εκλεκτός του Αλλάχ επί της γης και όλοι οφείλουν να τον σέβονται και να του κάνουν υποκλίσεις, ενώ κανείς δεν νοείται να θέτει εμπόδια στα «θέλω» του!
Το γελοίο σύμπλεγμα αυτό επέδειξε και ο υπουργός του επί των Εξωτερικών Μεβλούτ Τσαβούσογλου, ο οποίος ανέβασε φωτογραφία της χαιρετούρας με τον Νίκο Αναστασιάδη, ο οποίος υποτίθεται υποκλίθηκε μπροστά στο μεγαλείο του σημαντικού αυτού… Τούρκου! Ψυχιατρικές περιπτώσεις!
Πώς αλλιώς να εκφραστείς, όταν βγαίνει ο Ρεφίκ Σογκούκογλου, εκπρόσωπος της τουρκικής πρεσβείας στο Βερολίνο και δηλώνει στην κυριακάτικη εφημερίδα Reinischen Post, ότι ο Ερντογάν δεν χρειάζεται απαραιτήτως την άδεια της γερμανικής κυβέρνησης για να μιλήσει σε συγκέντρωση Τούρκων!
Ό,τι του φανεί… όλα δείχνουν όμως ότι θα πάρει την κατάλληλη απάντηση, καθώς προεκλογικά, η Μέρκελ δεν θα ήθελε να αυτοκτονήσει πολιτικά, υποκύπτοντας στα βίτσια των απροσάρμοστων Τούρκων επισκεπτών. Μαγκιές, οι οποίες θα καταλήξουν με τον Ερντογάν να μιλάει στο εσωτερικό του τουρκικού γενικού προξενείου στο Βερολίνο…
Ωστόσο, οι Τούρκοι δεν έχουν τολμήσει να οργανώσουν επίσημα και να ανακοινώσουν κάτι, κατά την παραμονή του προέδρου τους στη Γερμανία. Όταν οι μυστικές υπηρεσίες της χώρας προειδοποίησαν πριν από λίγες μέρες τους βουλευτές να προσέχουν διότι είναι στόχος της τουρκικής υπηρεσίας πληροφοριών, να έρθει και να προστεθεί κάτι τέτοιο, δεν θα γινόταν ανεκτό ακόμα και από τους «στρατηγικά ψύχραιμους» Γερμανούς!
Ο Ερντογάν πολύ θα ήθελε να δείξει ότι σ’ αυτόν δεν μπορούν οι Γερμανοί να δείξουν την ίδια συμπεριφορά που επιδείχθηκε στους υπουργούς του λίγο πριν το περίφημο δημοψήφισμα στο οποίο επικράτησε ο Ερντογάν οριακά, ενώ μόνο αυτός και η ισλαμιστική του κλίκα που κυβερνά την Τουρκία έκαναν εκστρατεία προώθησης της άποψης που πρέσβευε.
Εντελώς δημοκρατικά, επικρατούσε έντονα η φοβία, ότι όποιος τολμούσε να πει κάτι αντίθετο, θα χαρακτηριζόταν «τρομοκράτης» και συνένοχος με τον Φετουλάχ Γκιουλέν, από τον οποίο για να γλιτώσει η Τουρκία, έπρεπε οι κάτοικοί της να παραδώσουν τα κλειδιά της χώρας στον Ερντογάν. Αρκετοί το θέλησαν, το οποίο δείχνει και τα όρια της δυνατότητας συνεννόησης με τη σημερινή Τουρκία σε ορθολογικό πλαίσιο, σε διμερές ή πολυμερές επίπεδο. (defence-point)
