Ήρθε φαίνεται η στιγμή που οι συνθήκες επιβάλλουν την λήψη
αποφάσεων -που τόσο πολύ αποφεύγουν να λάβουν οι πολιτικοί μας, μεταθέτοντας...
... τον χρόνο, σε καθοριστικά για το μέλλον μας ζητήματα.
Και αρχίζοντας από το… μισό, εδώ πράγματι προέχει η
ολιγοήμερη αναμονή για να μη δώσουμε επιχειρήματα πρόσκτησης οφέλους σε έναν
ορκισμένο ανθέλληνα, του οποίου ο ανθελληνισμός αποτελεί προσοδοφόρο επάγγελμα
-όπως και ο μακεδονισμός του Γκρούεφσκι- άνευ του οποίου δεν θα είχε την
εξέλιξη που έχει στην πολιτική.
Και εννοώ τον Σπετίμ Ίντριζι αρχηγό του αλβανοτσάμικου
κόμματος, ο οποίος όσο πλησιάζουν οι ημέρες των εθνικών εκλογών στην Αλβανία,
δυναμώνει την ρητορική μίσους κατά της Ελλάδας, προς θήρευση ψηφοφόρων. Επ’
αυτού, ο υπουργός Εξωτερικών Νίκος Κοτζιάς, κατά τη διάρκεια ομιλίας του στην
Κοζάνη, σε εκδήλωση της Κίνησης Ιδεών και Δράσης "Πράττω" της οποίας
είναι πρόεδρος, ανέφερε:
«Ένα μικρό εθνικιστικό κόμμα προβαίνει σε προκλήσεις σε
βάρος της Ελλάδας, σε μια προσπάθεια να τραβήξει τα φώτα της δημοσιότητας και
να πάρει ψήφους και η ελληνική πλευρά δεν πρέπει να του δώσει αυτή την
ικανοποίηση μέχρι να γίνουν οι εκλογές». Επικροτώ την τοποθέτησή του. Κάθε
απάντηση δική μας στις προκλήσεις θα του δίνει δικαίωμα να ανταπαντά, να
βρίσκεται συνεχώς στην επικαιρότητα και να προσθέτει πόντους στα ποσοστά του
κόμματός του.
Όμως, μετά τις εκλογές, πρέπει να ληφθούν αποφάσεις για να
αντιμετωπιστεί δραστικά ο ανθελληνισμός αρκετών κομμάτων στην Αλβανία, με την
συμμετοχή βεβαίως και του κυβερνώντος σοσιαλδημοκρατικού, του Έντι Ράμα. Τα
προβλήματα, όσο τα αφήνεις να διογκωθούν, τόσο δυσεπίλυτα καθίστανται.
Για τα Σκόπια, ο Ν. Κοτζιάς, στην ίδια εκδήλωση, υποστήριξε ότι
προϋπόθεση για να συναινέσει η Ελλάδα στην ένταξή τους στο ΝΑΤΟ είναι να
εγκαταλείψει τον αλυτρωτισμό και να συμφωνήσει σε συμβιβαστική λύση στο θέμα
του ονόματος. Ναι μεν, αλλά δεν αρκεί. Όπως πολλές φορές έχω γράψει, δεν
υπάρχει από ελληνικής πλευράς καμιά πρόβλεψη για απάλειψη του προσδιορισμού
τόσο της εθνικότητας όσο και της γλώσσας, που φέρουν την ονομασία "μακεδονική".
Πέραν του ότι βεβαίως, ο οποιοσδήποτε γεωγραφικός προσδιορισμός του κράτους που
φέρει το ουσιαστικό Μακεδονία, όχι μόνο δεν επιλύει, αλλά περιπλέκει το
πρόβλημα.
Για την επίσκεψη του ΥΠΕΞ των Σκοπίων την Τετάρτη στην Αθήνα,
εμφανίστηκε επιφυλακτικός απέναντι στις πρόσφατες φιλικές δηλώσεις προς την
Ελλάδα αναμένοντας να φανεί αν έχουν ουσία ή όχι. Θεωρώ ότι κακώς θεωρεί πως
μπορεί να είναι φιλικές, από την στιγμή που ο Σκοπιανός ΥΠΕΞ εκπροσωπούσε την
κυβέρνηση του Γκρούεφσκι στα διεθνή φόρα, όπου τα επιχειρήματά του ήσαν
μακεδονίζοντα. Απλώς, οι πιέσεις των ΗΠΑ, αλλάζουν πολλές καταστάσεις. Διαφωνώ
επίσης, και έχω επιχειρηματολογήσει επ’ αυτού, ως προς το ότι η ελληνική
πολιτική σκηνή, σχεδόν σύμπασα, επιθυμεί την διατήρηση της ακεραιότητας των
Σκοπίων.
Τέλος, ως προς το Κυπριακό, ο Ν. Κοτζιάς σωστά διαπίστωσε
ότι η Κύπρος, κράτος- μέλος της ΕΕ και του ΟΗΕ, δεν μπορεί να γίνει ένα
κανονικό και φυσιολογικό κράτος και να έχει στρατεύματα κατοχής, αλλά και εγγυήτριες
δυνάμεις. Σωστό είναι αυτό, αλλά είναι ελάχιστο, όπου όμως μόνον σ’ αυτό έχει
εστιάσει η ελληνική πλευρά την αντίθεσή της. Δηλαδή, αν φύγουν τα τουρκικά
στρατεύματα και απαλειφθεί ο όρος των εγγυητριών δυνάμεων, θα καταστεί
φυσιολογικό κράτος η Κύπρος;
Τι είδους Δημοκρατία θα είναι αυτή, όπου δεν θα κυβερνά η
πλειοψηφία του 80%, όπως συμβαίνει σε όλα τα δημοκρατικά κράτη, αλλά θα έχει
ισότιμα λόγο και η μειοψηφία του 20%. Τι Δημοκρατία είναι αυτή, όπου για να
ισχύσει μια απόφαση πρέπει οπωσδήποτε να συμφωνήσει ένας Τ/κ του Κρατικού
Συμβουλίου; Τι είδους Δημοκρατία είναι αυτή που σε περίπτωση ισοψηφίας στην
απόφαση, θα καλείται να την λάβει αλλοδαπός "δικαστής"; Αυτά θα
αρκούσαν για να μη υπάρξει συμφωνία, όμως δυστυχώς υπάρχουν πάρα πολλά άλλα που
θα καταστήσουν το κράτος θνησιγενές. Με ανυπολόγιστες τότε συνέπειες.
Ο Μακεδών
