... στο περιθώριο της συνόδου των G20 στο Αμβούργο, καθώς θα βρίσκονται στην ίδια πόλη και το ίδιο κτίριο, την ίδια στιγμή…
Με αυτά τα λόγια που μεταδίδει το ρωσικό ειδησεογραφικό πρακτορείο TASS, ο υπουργός Εξωτερικών της Ρωσικής Ομοσπονδίας, Σεργκέι Λαβρόφ, έδωσε το στίγμα των διαθέσεων της ρωσικής πλευράς, καθώς η καθυστέρηση απευθείας επαφής των δυο ηγετών μετά την εκλογή στις ΗΠΑ του Ντόναλντ Τραμπ, έχει αρχίσει να γίνεται αντιπαραγωγική, αν όχι επικίνδυνη.
Οι Ρώσοι κατηγορούν τη «ρωσοφοβία» που διαπιστώνουν σε διαφόρους «πυλώνες εξουσίας» στην Ουάσιγκτον, κάτι στο οποίο μπορεί να μην έχουν άδικο, όμως η δήλωση του υπουργού Εξωτερικών αποπνέει και μια αγωνία για το μέλλον, καθώς παρατηρείται αργά αλλά σταθερά μια επικίνδυνη κλιμάκωση σε διάφορα μέτωπα, στα οποία «συναντιούνται» τα συμφέροντα της Μόσχας και της Ουάσιγκτον.
Είναι επίσης μάλλον εμφανές, ότι το Κρεμλίνο ποντάρει πολλά στην προσωπικότητα του Ντόναλντ Τραμπ και τη βαρύτητα που δίνει στις προσωπικές σχέσεις, αν αισθανθεί ασφάλεια και άνετα με τον συνομιλητή του, παρά την «κυριαρχία» που πάντα επιδιώκει να «προβάλει» στον συνομιλητή του.
Οι Ρώσοι είναι πολύ έμπειροι στον χειρισμό τέτοιων καταστάσεων και είναι βέβαιο ότι οι αρμόδιες υπηρεσίες σε διάφορους «θεσμούς» του κράτους, έχουν αναλύσει επαρκώς την προσωπικότητα του Τραμπ με στόχο να καταρτίσουν στρατηγική χειρισμού της κατάστασης, σε μια προσπάθεια να προωθήσουν τα συμφέροντα της χώρας, η οποία δεν είναι μυστικό ότι αντιμετωπίζει σημαντικές δυσκολίες.
Αυτές οι δυσκολίες είναι όμως που αποτελούν τη βάση του σκεπτικού των «Ρωσόφοβων» στην Ουάσιγκτον, καθώς έχουν «διαγνώσει» ότι η Μόσχα βρίσκεται σε πολύ δύσκολη θέση διεθνώς και αναζητά διέξοδο, άρα με τη σκλήρυνση της στάσης των Ηνωμένων Πολιτειών, είτε θα οδηγήσουν σε αποσταθεροποίηση τη Ρωσία, είτε σε υποχώρησή της.
Το σκεπτικό αυτό είναι όμως προβληματικό. Ο βασικότερος λόγος είναι ότι σε περίπτωση «εκτροπής» το να πιστεύουν οι ΗΠΑ ότι θα παραμείνουν αλώβητες, καθώς ένας προβλέψιμος τρόπο αντιμετώπισης της Ρωσίας είναι η κατακόρυφη αύξηση της έντασης σε περιοχές όπου διατηρεί το τακτικό στρατιωτικό πλεονέκτημα (π.χ. Ουκρανία) για την παράλληλη αύξηση του κόστους για τις ΗΠΑ.
Ο δεύτερος λόγος είναι, ότι οι υπολογισμοί περί «κατάρρευσης» της Ρωσίας και πρόκλησης εσωτερικών προβλημάτων, ακόμα κι αν συμβούν, δεν θα οδηγήσουν στο εύρος των προβλημάτων που προσδοκούν τα «γεράκια» στην Ουάσιγκτον, ενώ θα έπρεπε να υπολογίζουν λίγο πιο σχολαστικά τις ρωσικές ενέργειες για υπονόμευση της ενότητας της Δύσης, με εκμετάλλευση της ίδιας της σκληρής στάσης που τηρεί ο Τραμπ.
Επίσης, η διαφορά του πολιτικού συστήματος ΗΠΑ-Ρωσίας διασφαλίζει στο Κρεμλίνο άλλα περιθώρια στον έλεγχο της κατάστασης, ενώ δεν θα είναι και λίγοι που θα πειστούν από τη απόπειρα να φορτωθούν οι δυσκολίες σε έξωθεν προσπάθειες αποσταθεροποίησης. Και σε τελική ανάλυση, ιστορικά η Ρωσία, έχει περάσει και χειρότερα…
του Μιχάλη Βασιλείου, defence-point
